Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

Çile nöbetleriyle büyüttük sevdamızı
Göklere yolcu ettik ateşin nidamızı

Hasret katarlarıyla her dem umut taşıdık
Zemherilerde yandık, yaz ortası üşüdük

Gönül bağlamışız sana
Saf saf dizildik yoluna
Bırakma bizi Mevlâna
Ne olursan ol yine gel

Davet kapısını açtın

Kanı bozuklara üç-beş lâfım var
Bu ülkeyi yolda bulmadık emmi!
Ardan nasibini almamış davar
Meydanı boş sanma,ölmedik emmi!

Başlarım şovenist edalarına

Güneş gurup ediyor Ordu sahillerinde
Bir meltem esiyor ılgıt ılgıt,mağrur
Geride kalan mahzun,ıssız,köhne bir sahil
Ve kıyıda nefret kokan dehşet dolu dalgalar
Ordu sahilleri ıpıslak,gözyaşı dolu
Bir şeyler eksik şimdi yeri dolmayan…

Kaç kere kalkıştım seni unutmaya
Bir türlü sevgilim unutamadım
Çalıştım hayalinle gönlüm avutmaya
Şu bahtsız gönlümü avutamadım

Şâir Dursun Elmas’a…

Kahır katmerleşir siner toprağa
Hazan gelir ateş düşer yaprağa
Lânet olsun asık suratlı çağa

Alev teni yakarken susar saba yelleri
Gönül bahçelerinin solar iri gülleri
Kesilir o esnada yürekçiğin telleri
Toprak günahkâr teni nasıl da yer ya Rabbi! ...

Settarsın sen, setr eyle, rüsva etme âleme

Zamanı yıllarca öğütüp durdum
Benliğimi yok ettim senin beninde
Ayaklandı ansızın tutsak duygularım
Aynalar kin kustu amansızca
Canımdan can bilip yaşattım seni
Ben bile tanıyamadım kendimi

Sevdalar kuşattı ömrümün baharını
Vurgunlar bana mısın demedi
Hasret iliklerime işledi
Sevdim insanları yediden yetmişe
Irka,renge gönül vermedim
Muhabbetten gayri bir şey dermedim.

Toprağın bağrında yatar yiğitler
Her öğün aşımda tuzum vatandır
Ay yıldızlı bayrak tutar yiğitler
Ağılda körpecik kuzum vatandır

Bayrak kandan almış o al rengini