Neyzen Tevfik Şiirleri - Şair Neyzen Tevfik

Hicran kucağında tuttuğun sırdaş,
Çağlamış, bulanmış, durulmuş olsun,
Sözüne, sazına güven de yanaş,
Kulağı ezelden burulmuş olsun.

Boş kafa gezdiren seyyahlar gibi

Deli gönül, kara deniz dinlemez,
Adam olur, balık olur, kuş olur.

Yerde, gökte, suda arar rızkını,
Serserinin dağarcığı boş olur.

Değil mi ya bu sütun-ı cehil dinin direği?
Oyuklarındaki baykuş fecia köstebeği,

Verir başında da emvât-ı muzlime telkin,
Mezar-i kahr u elemden haraç alır bu lâin.

Ey bana kendini büyük tanıtan,
Hâlime bak da varlığından utan!
Sen kerîm ü ganiyy u mutlaktın,
Sâhib-ül-cûd-ü zül keremdi adın.
Hani nerde o şanlı saltanatın?
Benden olsun sıkılmıyor suratın!

Kal’a-i âsâr-ı zulme verdim istihkâm-ı tam
Ettim istibdad ile tarihe ibka-ı nâm

Öyle tarsîn eyledim olsa cihan zir ü zeber
Attığım üss-i mezâlim haşre dek eyler devam

Sen ey muhit-i mülevves sen ey hadid-i fesad,
Sen ey nifak u şikakıyle melanet-abâd.

Sen ey yegâne belası maarifin, hünerin,
Adüw-i fahrîsi sensin efâzıl-ı beşerin!

Tüylerim ürperiyor duydukça
Musiki namına zillet şu sazı.
Yurdumuzdan azametle yayılır.
Cehlin âfâk-ı cihana avazı!
Okuyuşta daha hâlâ tecvid,
Ağzına... madrabazı!

Efendiler, bakınız şu elimdeki kavalın
Serâir-i nefehâtında ince, orta, kalın.

Sadaları bulabilmem, hemen otuz sene ki,
Olur, sebatıma sanatta şahidim belki.

Gezindim sâz-ı hicranımla bin bir perde üstünde
Şu aheng-i hayatın darbını taksime yeltendim.
Karar ettim adem-âbâd-ı gamda fasl-ı hîçîde,
Şunu derk eyledim ancak ki bârım kendime kendim!

Toptaşı Tımarhanesi

Âraz mı, Bâb-ı Â lî mi, sıfat mı yâ Rasûlallah?
Hükümet mi, esas-ı meskenet mi yâ Rasûlallah?
Belanın ismi yoksa ma’delet mi yâ Rasûlallah?
Devâir hep mezar-ı marifet mi yâ Rasûlallah?

Diyar-ı eşkiya mı, memleket mi yâ Rasûlallah?