Neyzen Tevfik Şiirleri - Şair Neyzen Tevfik

Es-selam ey ulucan, İbn-i Süreyya Kör Ali,
Bab-ı Haydar'da tevarüsle müheyya Kör Ali,
Nam-ı zatın Ali İhsan da olur ya Kör Ali,
Künyeni böylece, yazmaktaki mana, Kör Ali,
Her muhatap nazar-ı dilde serapa Kör Ali!

Olamaz bence şümulü gidene hayr ü şer’in,
Her ölü yükselir omzunda sufuf-ı beşerin.

Rolünü yaptı demektir, gidene bulma kusur,
Onu var sen piyesi oynatanın kendine sor!

Atatürk, İnönü’nün ruhuna munzam oldu.
Yed-i İsmet'te kılıç, kahir-i âzam oldu.
*
Rızk için Allah kerim,
Fısk için.......
*

Uçup geldin bir şihâb-ı lâ-mekânsın sen!
Bu hikmet-hane-i hilkatte bir ruh-ül-beyansın sen!
Kudümünle müşerreftir bütün yârân ile ihvan,
Nasıl etmem muhabbet hem Muhammed hem
Süleyman’sın sen!
1942

Bir iftirak ile düştüm esir-i hicranım,
Hayal-i fikr-i muhale serîr-i hicranım,
Nedim-i bade-i aşkım, zamir-i hicranım,
Visal-i redd-ıçin emr-i asîr-i hicranım,
Samâh-ı ruhta çınlar safir-i hicranım.

Başım, başım, aman Allah; ne el, ayak, ne kafa,
Vücut ateşler içinde; otelde yok ki hava.

Gözüm açılmaz a, el yordamıyla bir bakayım,
Ne var şu matrada, şöyle beş on-yudum çakayım!

Sevdalı akşamlar tekin değildir,
Pek dolaşma gönül viranesinde
Gururlu güneşler boyun eğildir,
Şaka yoktur aşkın efsanesinde.

Çok mutlu yıldızlar çıktı çığırdan,

Sen ey gurur-ı beşer, ey tahakküm-i gaddar,
Sen ey siyaset-i masruadan doğan efkâr!

Sen ey hurafe-i edyân u şirk-i milliyyet,
Dimağ u kalb-i beşerde onulmayan illet!

Râh-ı ışkında dönen necm-i seher peymâya bah
Zülfünün Mecnun'udur sergeşte-i Leyla’ya bah
Ufk-ı hüsnünden doğan mihr-i cihan-ârâya bah
Reng-i rûyundan dem urmuş sagar-ı sahbâya bah
Âfitâb ile kılur dâ’va tutulmuş âye bah

Dilşikarım! Sen esir ettin dil-i nâşâdımı,
Şîvekârım! Levha-i hüsnün gönül sayyadı mı?

Düştüğüm günden beri gafletle hüsnün damına,
Eyledin eflâke i’lâ âhımı, feryadımı!