Neyzen Tevfik Şiirleri - Şair Neyzen Tevfik

Neve-i vâhideyle sırr-ı vücud,
Kendine kılmış âdemi bürhan.
Cismi ruha nikab-ı râz etmiş,
Bu nikabın içinde kalb-i nihan.

Bu tekâmül beşerde bit-tedriç,

Bir taraftan cam-ı aşkın, bir taraftan meyle ney
Kör kütük, zil zurnayım; saki fitil ettin beni!
Sarhoşum, kör kandilim, yandım o mavi gözlere;
Altmışından sonra cana bob-stil ettin beni!
Kadıköy, 1941

Ben nasihat veremem gerçi size Aygır İmam,
Kafa tutma saz için sen de bize Aygır İmam,
Su-i niyet taşıyan alçağa lanet olsun,
Yoktur asla garazım zatınıza Aygır İmam.

Sana karşı kötülük varsa eğer kalbimde,

Kabiltü, hebtü, kabiltü ve hebtü, oldu tamam!
Ne kizb ü zulm ü cinayet, ne girye-i eytam!

Ucuzca hem de ne âlâ seyahat-ı Arafat,
Ziyaret et, anadan doğma, ol sabi gibi, yat!

Deli gönül, neyi özler durursun?
Acınacak dostun, cananın mı var?

Dünya yansa yorganın yok içinde,
Harap olmuş evin, dükkânın mı var?

Ulu Tanrım, akıl ermez sırrına,
Bin bir ismi hakta pinhan edersin.
İçirirsin sabrın peymanesini,
Hikmetini sonra ayân edersin.

Gizlenirsin bir nüvenin içinde,

Kadın namazda osurmuş ve bozmamış asla,
Huzur-ı kalb ile etmiş salatı hüsn-i eda.

Duyar, bakar kocası, bu namaza hayret eder,
Bu üç adet osuruk her fesadı davet eder.

Yâd-ı hayal-i yar ile
Gülzara baktım, ağladım.
Andım şemim-i kâkülün,
Ezhâra baktım, ağladım.

Kalbim esir-i aşk-ı yâr,

Kal’a-i asâr-ı zulme verdim istihkâm-ı tam
Ettim istibdâd ile tarihte ibkâ-yı nam.
Öyle tarsin eyledim, olsa cihan zir ü zeber
Attığım üss-i mezalim haşre dek eyler devam.
Ben o celladım vatanda açtığım her yârenin
İltihabı bir zaman etmez kabul-i iltiyâm.

Ulu Tanrım, bu Arap açmazı Türk'ü yendi,
Tam bin üç yüz sene bîçareye Müslim dendi!

Altı bin yıl bu maval gezdi ağızdan ağıza,
Kapılan yandı bu iman denilen mıhladıza!