Nevzat Uçar Şiirleri - Şair Nevzat Uçar

Herşey bitti,
Herşeyin sonuna geldim.
Artık o deli dolu,
O başına buyruk sevdalı adam değilim.
Kırgın yüreğimdeki izler usulca siliniyor,
Bu kaçınılmaz son herkesce biliniyor.

Ben seni,
İshak paşa sarayında otururken,
Malabadi köprüsünde yürürken
Ayasofya da resim çekerken,
Çukurova da güneşin alnında terleyen.
İşçilerle oturup yemek yerken düşünüyorum.

Yalvarırım,
Geleceğin günü bildirme bana.
Hangi Mevsimde,
Hangi Ayın,
Hangi gününde geleceksen
Söyleme bana..

Tamda,çözmeye başlamışken
Aşk denilen labirent'in şifrelerini
Yakamı kurtarmışken tamda..
Ve..tamda söküp atmak üzereyken
Yüreğimdeki acılarımı..ilmek ilmek
Katmerlenmiş,kördüğüm olmuş

Eylül'de nedense mahsunlaşırım,
Bir garip olurum Eylül'de.
Gözlerim buğulanır,yüreğim üşür,
Hüzünlenirim...
Eski Eylül ler gelir aklıma
Kaç Eylül e aşık oldum kimbilir?

Marmaranın...
Masmavi sularına bıraktım anılarımı.
Senli düşler gördüm gecelerce.
Ve yalnızlığın kucağında boğuldum an be an
Sonra çığlıkların yankılandı kulağımda...
Ayrılırken ağlayamamıştın oysa

Sensizliğin kucağında
Yapayalnız tek başıma kaldım
Günler sonra
Yokluğunun isyanı başladı içimde
Ve ben...
Dertlerle yoldaş kadehlerle sırdaş oldum

Yol üzerinde değil,
Son Durak da bekleyeceksin.
Hele yağmur bulutları varsa gökyüzünde,
Etraf ıssız, yemyeşilse doğa,
Çarşaf gibi
Ve.. sakinse Deniz göz alabildiğine

Hadi beni ağlat bu gece,
Ne bileyim..
İçli bir Türkü söyle mesela.
Ya da senin için yazdığım bir Şiir i oku.
Yok yok en iyisi gideceğim de...
Hani dayanamam ya sensizliğe

Keşke,
Sen giderken.
Boynum bükülse,
İçimdeki sevda sökülse,
Gözlerimden...
Kanlı yaşlar dökülseydi.