Nevzat Uçar Şiirleri - Şair Nevzat Uçar

*Her sabah uykudan uyandığında
Ne olur bir kere adımı ansan.
Ben ahh çekiyorum seni anarken.
Sende benim gibi sevdayla yansan.

A.Nevzat UÇAR.

Gidişinle neler kaybettim bilsen
Önce yokluğun saplandı içime mızrak gibi
Sonra isyan duygularım
Dalga dalga dövdü sahillerimi.
Ve...batan güneşin kızıl grubunda,
Hayalin geçti gözlerimden.

Şu an,
Gecenin sabaha en yakın olduğu zaman
Uykusuzum,bedenim yorgun.
Yoksa sen..
O sevda şehrinde uyuyormusun?
...Dışarıda hafiften bir yağmur

Sen gittin,
Yüreğimden kelebekler de gitti.
İstanbul..
Bulut bulut hüzün oldu.
Gözlerime yaş,
İçime hicran doldu.

Bu sabah iyi değilim nedense,
Uyanmak da bile zorluk çektim..
...Oysa dün Akşam,
Peynir kavun ve Rakı yapmıştım
Yanımda biraz sensizlik,
Gözlerimde gözlerinin hayali,

Öncekiler,
Sonrakiler,
Ve.. Sen.
Gözlerine meftun olduğum,
Yüreğindeki sancıları,acıları
Hüzün hüzün gözlerinden okuduğum Sen.

Yaşamak,
Hepimize sunulan bir armağan,
Dünya denilen bu sahnede,
Farklı roller üstlenmiş olsak da
Acısıyla,tatlısıyla
İnsanca bitirmek zorunda olduğumuz

Ben,
Yalnızlığı en ıssız dağların zirvesine benzetirim.
Öylesine soğuk,öylesine zalimdir ki yalnızlık
Umut ışığı arar gözlerin bulamazsın.
Hasret kalırsın tatlı bir gülüşe
Bir dost eli arasın tutmak için,

Sen hiç bir günde dört mevsimi yaşadınmı?
Seven bir insanın,
Gözlerine bakarken
Yürek atışlarını hissettinmi onun?
Titrek sesle dökülürken kelimeler dudaklarından
Kaçamak bakışları yakaladınmı gözlerinde

Yokluğunda ismini,
Bulutlarla gökyüzüne,
Çiçeklerle bahçelere,
Dalgalarla denize,
Kilometrelerle yollara,
Kayalarla dağlara yazdım..