Nevzat Uçar Şiirleri - Şair Nevzat Uçar

Hasretinle koyun koyuna yaşamanın acısını,
Bilirmisin sen?
Ayrı kalmadın ki saçlarından,ellerinden.
Görmesen bile gözlerin seninleydi
Dudaklarına dokunabiliyordun.
Biliyorum...

Farkında bie olmazsın aslında,
En suskun,durgun halinle
Bakışlarındaki hüzün
Ve... yüreğindeki yorgunluk
Ökunuverir gözlerinden.
Mahzun bir çocuk gibi bakıyorsundur

Önce gözlerimi,
Ayaklarımı gibi..
Ve..sonra ellerimi bağlamış gibi.
Seni görünce,
Hep böyle oluyorum.

Hani olurda birgün,
Ayrılırsa yollarımız..
Başka başka yönlere bakarsa gözlerimiz.
Ve...
Yüreğimize düşerse hasretin kor alevi
Yıkılıverir üstüme İstanbul.

Tüm sevenlerin seni terkettiği an,
Sabah olmayacakmışcasına gibi bir gece yaşarsan.
Ve uyandığında gecenin alaca karanlığında
Gökyüzü zifir i zindan,yıldızlar görünmüyorsa
Bilki ölmüşüm...yüreğim sana tutsak.

Daha dün...
İnanki daha dün.
Böylesine coşkun değildi yüreğim
Bir yıkık sevda omuzlarımda,
Amansız uçurumlar gece düşlerimde.
Hasreti bilirmisin sen?

Düşün bakalım,
Karlı dağların zirvesine ulaşmak
Ne kadar zordur...
Okyanus ortasında,
Tutunacak bir dalın yok farzet
Yabancısı olduğun bir şehirde

Biliyorum sonu yok,
Nasıl olsa beyhude bu sevda.
Ve... biten nice yürek yangınları sonrası,
Acı vererek bitecekse bu sevda,
Yanmadan,
Yakılmadan,

Hasret akşamlarının gün batımlarında
Gruptaki güneşi
Ellerin avuçlarımda seyretmek isterim
Poyraz esmeli, dağılmalı saçların
Mahzun yüzünün
Sevdalı gözlerinin

Sen olmasaydın bu sevdalara düşmezdim hiç
Özlemler parçalamazdı yüreğimi
Işıklar sönmezdi gözlerimde
Öksüz çocuklar gibi ağlamazdım en azından
Hasret trenine binmezdim ayrılıklar gar ında
Mutsuz gecelere yolculuğum başlamazdı