Nevzat Dağlı Şiirleri - Şair Nevzat Dağlı

Basında bir okuldu Şehit Abdi İpekçi,
İnsanların hakkını koruyan bir yazardı.
Pusuya düşürerek öldürdü bir tetikçi,
Ülke için huzuru arayan bir yazardı.

Toplumda her kesime yol gösteren ışıktı,

Anadolu kokardı her yazdığı şiiri,
Türküler diyarında Karakoç oldu bugün.
Övmenin ve yermenin o idi büyük piri,
Türk edebiyatına Karakoç kaldı bugün.

Mihriban yalnız kaldı, Hasanlar mektup bekler,

Madem ülke halkı ‘Tek Adam’ dedi,
Hukuku başından savdı açıkça.
Öyleyse zorbalık geçerli idi,
Güçsüzler güçlüye avdı açıkça.

Kim ki sultanlığa oyunu verdi,

Depremle yıkılalı bir yıl geçti aradan,
Hataylı, Malatyalı acınız acımızdır.
Müteahhit hırsından korusun hep yaradan,
Adıyaman, Urfalı acınız acımızdır.

Türkiye’nin canıdır Kahramanmaraş, Şırnak,

Adalet Ağaoğlu yazma tiryakisiydi,
Roman, öykü, piyesler onun yürek sesiydi.
Yazdığı tartışıldı, tutumu yadırgandı,
Keşke şu ‘yetmez ama evet’i demeseydi.

Fikrinin ince gülü insan gibi kokmuştu,

Sana inanmıştım, seni sevmiştim,
Sevgi bağlarımı çözdün Adalet.
Seni varlığıma temel bilmiştim,
Mülküme mezarı kazdın Adalet.

Hakkımda birisi kov yaptı herhal,

Adaletin anası bilinir anayasa,
Anayasa ölürse adalet öksüz olur.
Çocukları hak, hukuk duyarsa eğer tasa,
Yarınlara inançlar kuşkulu, köksüz olur.

Anayasa çiğnense bir yerden yara alsa,

Adalete susayan Çanakkale’ye koştu,
Hakkını kana kana içmek isteyen geldi.
Bilinçler bileğlendi, yürekler aşkla coştu,
Karanlıktan ışıkla geçmek isteyen geldi.

Adalet Kurultayı umuda yolculuktu,

Adaletle yürüyen hakkını alır bir gün,
Karşısına zalimce duranlar utanmalı.
Halk haklıyı, haksızı anlayıp bilir bir gün,
Ulusu sürü gibi görenler utanmalı.

Kalmalı yurdumuzda adalet mülke temel,

Adalet özlemi vardı insanda,
Hakka tapan, gönül veren yürüdü.
Yüreğim burkuldu gördüğüm anda,
Görmeyen yürüdü, gören yürüdü.

Ankara’dan çıktı karar verenler,