Nevzat Dağlı Şiirleri - Şair Nevzat Dağlı

Şehit demek kolaydır yanan sen değil isen,
Analar yüreğidir ateşin düştüğü yer.
Nasıl göçükler olur yuvalarda bir bilsen,
Evlerin direğidir ateşin düştüğü yer.

Ölüm haberi gelir anılar sıralanır,

Hiçbir güç aktarmaz, gerginlik sağlar,
Germeye yarıyor avara kasnak.
Lüzumsuz görülse uğunur ağlar,
Lütufla duruyor avara kasnak.

Kendini sisteme katmaktan hoşnut,

Polis, savcı, yargıç işini yapar,
Adalet yolunda yürür avukat.
Avukat olmazsa hedefler sapar,
Amaca hukukla varır avukat.

Avukat, hakların savunmanıdır,

Balıkları çiftlikte üretmeye kalkarsan,
Her gün tonlarca atık denize dökülüyor.
Aydıncık istemiyor, gidip halkına sorsan,
Verilen izinlerle umudu yıkılıyor.

Balıkçı umut sarsın kayıkta çıkınına,

Denize, doğasına sahip çıktı Aydıncık,
Rantçılara sesini duyurana teşekkür.
Balığın kafesini vurdu yıktı Aydıncık,
Tertemiz sahilini kayırana teşekkür.

Ellerinde pankartla sözünü dinletene,

Tiyatro, sinema, sahne yıldızı,
Güçlü sanatıyla doyurdu bizi.
Ayla Algan oldu, sonsuza göçtü,
‘Koca Öküz’ güden halkının kızı.

Kültür elçimizdi kendi halinde,

Kentimin insanını, toprağını, suyunu,
Taşını sevenlere selam olsun azizim.
Bana güzel görünür Karaman’ın koyunu,
Başını sevenlere selam olsun azizim.

Mehmet Bey, Yunus Emre, Atatürk hemşerimiz,

Senin zamanında böyle gün yoktu,
Bayramda elini öperdim baba.
Namuslu insandın, gözün çok toktu,
Hayran olur sana tapardım baba.

Yemedin yedirdin çoluk çocuğa,

Benim Babam iyi niyet kurbanı,
Tarlayı satarak ticaret yaptı,
Bir dükkân açmayı istedi canı,
Ortakla batarak ticaret yaptı.

İkbal Acentesi büyük dükkândı,

Kayserilioğlu’dur, Karaman evladıdır,
Memleket onsun diye fikir ekti Baha Bey.
Aydınlanma denince akla gelen adıdır,
Nerde karanlık görse ışık yaktı Baha Bey.

Hak, hukuk, adaleti savunan bir insandı,