Kültür Sanat Edebiyat Şiir

‘’ oysa güzelliği, iyiliği ve hakikati aramayan bir ömür,
sonunda insana beyhude bir debelenme hissinden başka ne verebilir ki’’
diyor ya Kemal Sayar…
oturup ince ince düşünmek ve de ders çıkarmak gerek.
böyle değilse, ömür yolunda yorgunluktan bitap düşmesi de beyhudedir insanın ..

Bütüün kelimelerimi bir şişeye kapattım
Ve şişeyi denize attım..
Artık nerede bulunur , kim bulur , İşte orası bir muammaa :))

nazenin olanın halinden bihaber
açar zakkumlar pembe ve beyaz
“dalmışlar tahayyüle” der
incinir kelebekler...incinir kelebekler...

‘’ O ‘’ , hem herkestir, hem hiç kimse..
Kaplumbağa kadar yavaş da olur, bir çita gibi hızlı da P
İzafiyet teorisi bile elinde çocuk oyuncağı gibi olabilirken
bir deman bile yanında halt etmişçesine unutkandır icabında…
Ez cümle, kendisinde olan başkasında yok, başkasında olan kendisinde çok :))

Aslında insan türlü niyetlerle çıktığı yollarda bazen umutlanır ,
bazen korku ve endişeyle sarsıldığı gibi hayal kırıklığına da uğrar bazen..
Zor da olsa vazgeçer, sahibim dediklerinden, aslında hiç kendisinin olmayanlardan..
Ve de İnsanın kendi kendine bile yük olduğu zamanları yaşamak da mukadder olabilir.
Buraya kadar ‘’ olağan ‘’ diyoruz da insan bu durumda ne yapmalı
sorusunun cevabı ne olmalı acep..
Kabullenmek mi, isyan mı, ya da dişe diş misali intikam mı ?
Ya da sabır-dua-tevekkül olmak üçlüsüne tutunmak mı ?

Yumuşak beyaz kıvrılışlarıyla beynime giren kurdu, çürük bir diş çeker gibi söktüm!
Epeyce ter döktüm!
Bu sonuncuydu bir daha olmayacak!

çoğu zaman yaşamak istediğin mutluluk, bir adım ötendedir aslında…
amaa öyle kapatırız ki kapılarımızı , hep olumsuzlukları alırız kendi payımıza…
aslında gönül gözüyle görebilsek, değerini anlayabilsek, elimizi uzattığımızda tutabilecek kadar yakınızdır..
lakin çaba sarf etmeyiz ya da görmek istemeyiz..

kozmatik sanayiinin velinimetleri :)

Ne yaşarsanız yaşayın,
Birine en son davranış şekliniz
Onda bıraktığınız tek fotoğraftır...

Daha 3 yaşından itibaren pokemonlarla yatıp, acayip karakterlerle kalkan ,
saçma sapan tiktoklarla ipnotize olmuş gibi davranan, bırak denildiği zaman da
kızan , saldırganlaşan veledlere döndüler maalesef :(
Akşam ezanı okunurken sokakta top oynayan çocuklara pencereden seslenip,
yerler mühürlendi haydi artık evleeree diyen ebeveynler neerdee.
Peekii ,haydii evee koşalıımm diye hemen dağılan ‘’ munis’’ çocuklar neerdee.
Naylon kılıcı beline takıp sabah tarkan , öğleden sonra karamurat olup
sandalyelerle savaşan oğlanlar da yook, en sevdiği sarı saçlı bebeği ile evcilik oynayan
ve karakterleri ‘’fıtratlarına uygun’’ yönde oluşan kızlar da..

Ez cümle, ‘’ akıllı ‘’ birileri, akıllı dedikleri cihazlar üreterek gül gibi çocuklarımızın
‘’ akıllarına hükmeder ‘’ oldular.

Bu, kaçınılmaz bir süreçtir mutlaka yaşanacaktır mı.. ya da orta bir yol bulmak mümkündür mü bilemiyorum.
E çözüm nedir mi ?..... işte ben bunu da bilmem, bilse bilse Efruh Te bilir Pp