Kültür Sanat Edebiyat Şiir

'Kendine iyi bak' derler ve giderler.
Bu sözlerin içinde ihanet yok, hiç bir zaman olamaz derler ve giderler. En büyük ihanet degil midir aslinda seni seveni, ihtiyaci olani yüzüstü birakip gitmek.
'Kendine iyi bak' derler ve giderler. Seni suskunluga mahkum edip giderler.
Seni parçalara ayirip, en büyük parçayi yanlarina alip giderler. Seni senden alip giderler...

Hoşuma gidiyor da o sivri dilinden korkuyorum :)

Bir merhabanın derin etkisi bu kadar uzun mu sürmeliydi
Tek suçum,
O zamanlar 'bomboş' olan yüreğini doldurmakmıydı ?

Sana merhaba demekle hiç nâdim olur muyum
Ben aslında, yüreğimdeki meydan savaşını dile getiriyorum

Gel gör ki,
Eski ben yok artık..
Yaram kan akıtır
El sürende belki,
Can umuda takılır

Ben, kendi üstüne dönen, kendi kendine yeterli bir bütünsellik gibi görülmektedir.
Her insan, kendi kendinin gözlemcisi, dıştan hiç bir şeyin rahatsız etmediği bir kendinde mevcudiyet içinde bulunmaktadır

Sabır –Dua-Tevekkül olmak

Hep heyecan, hep renklilik.
İşte bu halindir beni sana çeken :)

Hakkın yoktu, hakkını böyle kullanmaya.
Hakkın yoktu, adını böyle yok etmeye
Haksızlık değil mi böyle çekip gitmeler...

Kaç kere baktın yüzüme
Beni görebildin mi?
Hissedebildin mi bakışlarımda
Kalbimin acısını
Duman duman sisler mi var aramızda
Birbirimizi bulmayı engelleyen
Ya da dev bir labirent de miyiz?
Hep ters yönlere gidilen
Sorularım cevapsız kalıyor
Gecelerin okyanus sessizliğinde
Zifiri karanlık etrafım
Gözlerim açıkken bile
NOT: şairi 'hüzünlü gülüş_' olup, iktibas edilmiştir.