© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Aşk ve ArkadaşLık Birgün YoLda KarşILaşIrLar, Aşk Kendinden Emin Bir ŞekiLde Sorar: ”Ben Senden Daha Candan ve Daha YakInIm! Sen Niye VarsIn ki Bu Dünyada. ArkadaşLIk Cevap Verir: Bu Kendini Begenmiş Duyguya; ”Sen Gittikten Sonra Arkanda BIraktIgIn GözyaşLarInI SiLmek İcin”! !
Sahip olun-a-mamış bedene ya da ruha olan uzaklığın adıdır, AŞK.
Bir mesafe işte. Kapanınca bitiyor her şey. Kimse, ulaştığının ardından koşmuyor.
Aşk:
Var mı beni içinizde tanıyan? Yaşanmadan çözülmeyen sır benim! Kalmasa da şöhretimi duymayan, Kimliğimi tarif etmek zor benim
Demiş...
eminim cok guzel biseydir
''Aşk,Rahmet-i Sonsuz'un insanoğluna gelip ulaşan en gizli lütuflarından biridir.Aşk bir nüve,bir çekirdek olarak hemen her fertte bulunur.Şartların elverdiği ölçüde de o çekirdek,ağaçlar gibi dal budak sarar.
...İnsan-ı Kamil ufkuna ulaşma yollarının en keskin,en kestirme ve sıhhatli olanı aşk yoludur.
...Aşk,insanı bütün bütün yakıp kül ettiği için,bundan böyle onu ne dünya ne de ukba ateşleri yakmaz ve yakamaz.'' (fg)
Aşk İstanbul’da illaki birinin bir başkasına önünde diz çöküp ellerini kavuşturup, “ben seni seviyorum” demesiyle ortaya çıkan bir duygu değildir. Aşk; hiçbir zaman söylenemeyen, söylenemediği için büyük olan, sevgilinin adını dile düşürmemek için sevgilinin adını anmayan, Ve sevgilinin adını anmadan kendi dünyasında onu içinde çoğaltan bir duygudur.
Misalini şöyle vereyim: Leylaya diyorlar ki: “Leyla, Kaysmı seni daha çok sevdi sen mi Kaysı daha çok sevdin? “ Leyla diyor ki: “Bu soruyu sormanıza şaştım. Nasıl böyle bir soru sorarsınız? Elbette ben onu daha çok seviyorum” “-Ama Leyla o senin için dağlara düştü, çöllere düştü, vahşilerle düşüp kalkmaya başladı, aklını yitirdi senin için. Sen nasıl onu daha çok sevdiğini söyleyebiliyorsun? ” Bunun üzerine Leyla şu cevabı verir: “O gitti bana olan aşkını onunla bununla paylaştı, ama ben aşkımı şuracıkta (kalbimde) sakladım ve hiç kimseciklere söylemedim. Şimdi siz söyleyin bakalım o mu beni daha çok sevmiş ben mi onu”. Böyle söyleyince sevgilinin adını dillendirmemek gerektiği ortaya çıkıyor. Şimdi sevgilinin adını dillendirmeden İstanbul’da yaşanmış bir aşkı size anlatmak istiyorum:
Kanuni Sultan Süleyman zamanında bir kız yaşardı bu şehirde. Adı: mihrümah... Mihrümah; güneş ve ay demekti mihir güneşti, mah ay idi. Babası Sultan Süleyman kızına mihrimah adını koyarken bir yanağı güneş öbür yanağı ay gibi parlak olsun diye koymuştu.
Mihrümah büyüdü. 18-19 yaşına gelmişti. Sarayın entirkalarından sıkılan Mihrümah o dönemde politik bir evlilikle Rüstem paşayla evlendi. Rüstem paşa Mihrümahın ruhuna uygun bir damat olmamıştı. Ve Mihrümah içine kapandı, sonra kendi varidatıyla, gelirleriyle İstanbul’da güzel eserler yaptırmaya başladı. Bir gün Mimar Sinan ustayı çağırdı dedi ki “usta benim için İstanbulda güzel bir yerde güzel bir külliye yap.”(külliye bir yapı kompleksiydi; içinde okul, hamam, mektep, medrese camii vb. bulunuyordu.) Ve bütün bu kompleksi Sinan: “Nereye yapayım Sultanım? ” dediğinde “Yerini sen seç” dedi Mihrümah. Ve Sinan Üsküdar’da (bugün Üsküdar İskelesinin olduğu yerde, vapurların yanaştığı iskelenin hemen ayağında) Sultan tepesinin yamaçlarını seçti. Mihrümah külliyesini oraya yaptı. Mihrümah külliyesi o kadar zarif ve şehre yakışmıştı ki Üsküdar İstanbul’un karşısında Mihrümah külliyesiyle zenginleşmişti. Mihrümah külliyesi cidden çok güzeldi. Ve ondan sonra Sultan tepesinin yamaçlarına yapılan bütün ahşap evler Mihrümahın güzelliğine uysun diye özel bir mimari izinle yapıldı. (şöyle ki; külliyenin arka planında kalan Sultan tepesine yapılacak evlerin pencere ve kapı büyüklükleri normal boyutlardan 2/3 oranında daha küçük yapılacaktı. Bunun amacı ise insanların pencere ve kapı alglaması aynı olduğundan arkadaki evleri normal boyutta düşünmesini sağlayarak külliyeyi ön plana çıkarmaktı. Kısacası Sultan tepesine bakanlar Mihrümah külliyesini bir göz aldatmacasıyla 2/3 oranında daha büyük görüyorlardı.)
Aradan yıllar geçti. Mihrümah yeniden para biriktirdi ve Mimar Sinan ustayı yeniden çağırdı. Dedi ki: “Usta, benim için yeni bir külliye yap” o zaman Sinan usta: “Nereye yapayın sultanım? ” dediğinde Mihrümah “Yerini yine seç seç usta” dedi. Ve Mimar Sinan İstanbul’un yedi tepesinden en güzel, en yüksek olan tepeyi bugün ki Edirne kapısı dediğimiz surların dibindeki tepeyi seçti. Ve oraya yine bir mescit, bir mektep, bir camii, bir medrese, bir hamam, bir sebil, bir çeşme vb. bir külliye yaptı…
***
Çok sonra Tanzimat yıllarında bir şair bir gün her iki külliyeyi aynı anda görebileceği bir yerde durdu. Ve o zaman bir şeyi keşfetti. Mimar Sinan iki külliyeyi öyle iki noktaya yapmıştı ki; birisi asyanın birisi avrupanın birbiriyle kucaklaştığı bölgeye birbirlerini görebilen mahalde o kadar uyumlu iki yere yapmıştı ki; sabahleyin nisan ve mayıs aylarında Üsküdar’da ki Mihrümah külliyesinin iki minaresinin arasından güneş doğarken Edirnekapı’da ki Mihrümah külliyesinin kubbesi üzerinden ay batıyor. Akşamleyin Üsküdar’da ki Mihrümah külliyesinin kubbeleri arasından ay doğarken Edirnekapı’da ki küliyenin kubbesi üzerinden güneş batıyordu.
Kadının adı Mihrümah idi. Yani ay ve güneş. Ve Mimar Sinan öyle iki yere iki külliye yapmıştı ki gök kubbenin altında binlerce yıl adını andırabilecek bir güzelliği ona hediye etmişti aslında. Peki, neden hayatında hiç kimseye (kanuniye bile) yapmadığı bu güzelliği Mihrümah Sultana yapmıştı? Oda Leyla gibi aşkını kalbinde saklayıp sevgilisin adını dillendirmeden yaşadığı aşkını böyle yaşatmak istemiş olsa gerek.
'Aşk nasıl akar bir yürekten diğer bir yüreğe? Belki bir şarkıyla, belki bir şiirle gelir. Belki de bir yıldız olarak düşer avucunuza, dilek tuttuğunuz bir gecede... Uzak bir kentte bir yürek şiirler yazar adınıza... Her dizede onu bulursunuz, her dizede kendinizi... 160 karaktere sığdırmaya çalışırsınız içinizden taşan her duyguyu... Sığdıramazsınız... Sonra beceremeseniz de şiir yazmayı onun kadar güzel, bir şiir dökülür kaleminizden...
Sesini hiç duymadığım,
Hiç dokunmadığım ellerine,
Bir şaire vurgunum şimdi.
Ben hiç oldum, o her şey!
Yaşadığı kentte,
Bir gece olsun uyumadım,
Gezmedim sokaklarında,
Duymadım o kentin gürültüsünü
Ve koklamadım denizinin kokusunu...
Ben onun avucundaki yıldız oldum,
O benim içimde ümit..
İşte bu yüzden;
Aşkın adı ümittir artık, ümidin adı aşk! '
nedense en çok sonbahara yakışır benim lugatımda aşk.. nedense en çok geceye yaraşır özlem.. karanlığın ve yağmurun gizlediklerini salıverir çünkü aşk umarsızca.. karanlık hüznü örter, yağmur gözyaşını alır götürür sevgilinin yanağından.. çünkü aşk tek hece. tek kişiye yaraşır aşk. özlemle kardeş.. yeni yetmelerin platonik aşk dedikleridir belki aşk. yani sevilmeden sevmek ama delicesine. en sevdiğin yemeğin yanında en acısından süs biberi yemek gibi. doktor yeme dedikçe sen yanmaya meyline yuvarlanırsın.. herkes unut dedikçe sen bırakırsın kendini yardan boşluğa.. yanmak en güzel tarifidir aşkın. yanmadan suyun kıymetini anlayamazsın.nedense en çok alabilidiğine güneşli bir pazar kahvaltısı canlanır gözümde. sevdiceğinle başbaşa. mutluluğun resmi belki de. yardan bihaber yaşlanmak ne acı. ne acı aşkı yaşayamadan ölmek. ne garip şey ölürken bile onu fısıldamak. tepeden tırnağa hüzünle kaplı bir fotoğrafta bazen. bazen de sisli bir sonbahar sabahında üşümek gibi. içini titreten.. onu hatırladıkça sol yanında bir sızı inceden. yıllar sonra bile.
AŞK BİR DÜŞÜNCEDİR'DEN...
Aşıklar Kitabı'nda anlatıldığına göre bir zamanlar bir âşık vardı. Kadını senele...rce ama senelerce sevdi durdu. Zaman zaman yanına gider gelirdi de. Ama hiçbir gün aralarında hiçbir şey geçmedi. O adam daha sonra dedi ki:
— Karanlık bir gecede ayasının beyazlığını gördüm, elimi elinin üstüne bastırdım. Bana,
— Sakın ha,... dedi, Düzgün olanı bozma! ..
İmdi, madem aşkın berraklığı üzerindeki haya perdesindedir; ve madem bu perde hasret ve özlemle düşünmekten dolayı tüllenir, o halde çağımızın modern iletişim araçları bu perdenin düşmanıdır. Cep telefonu her çaldığında etekleri zil çalarak 'Alo! ' diyen bir genç kızın veya bir delikanlının seven ve sevilen makamında ne kadar saltanat sürebilecekleri tartışılabilir. Hele özel melodiler yüklenerek, daha çalmaya başlar başlamaz en kısa sürede kulağa dayanan bir telefonun öteki ucunda kaç kıratlık hasret kalabilir; bir düşünülsün. Bırakın biraz çalsın telefonunuz, hatta arada sırada açmazlık edin, bulunamayın... Ta ki sizi merak etsin, özlesin ve düşünmeye firsat kalsın... Gençler, hiç şüpheniz olmasın, ayrılık ve hasret ortadan kalkınca düşünce de alıp başını gidecek; aşk dediğiniz şey ucuzlayacaktır. Ağır ve ağırlıklı olun! ..
*İskender PALA*
Aşk; anlatılmaz yaşanır aşk ilahi aşk sevgili aşkı olmak üzer 2 ye ayrılır ilahi aşk görmeden sevmektir derdine şükür etmektir. bu en büyük aşktır. aşk kolay değildir hani derler ya lal olur dilim konusur yüreğim yüreğim konusurken parmaklar rehberim yüreğini şiire acarsın aşk 3 harftan olusan en büyük soyuttur en gerceği ilahi aşk gerisi nefsdir aşk bedene deil ruhuna aşık olunuca aşktır kural tanımazdır acıdır güzelliktir vs. :))))
Hakkında söylenen hiçbirşeyin saçma olmadığı tek şey aşktır.Fazla söze hacet yok!
ne zaman göz göze değseler, yangın çıkmayacak denli uzaktılar...
İsterler ki aşk sevenle sevilen arasında eşit bölüştürsün.Oysa aşk bu demek değildir.Seveni sevmek k...olaydır.Marifet o sevmediği zamanda onu sevebilmektir...! Hz Mevlana
aşk tarifi olmayan bir şeydir aşk herşeyini onla paylaşmaktır aşk onun gözlerinin içine bakınca dalıp gitmektir ama nereye daldığını bilmemektir ve aşk en önemlisi korkmadan seni seviyorum demektir
aldanma ya da aldatma üzerine kurulu bir kısa bir süreç...
Aşk bir uçurumdan aşağıya düşmek gibi birşeydir..İşte bu yüzden Sevgili'ye 'Yar' denir..HZ.Mevlana...
Bilene Değil Yaşayana Sor
Kavuşmanın nice bir şifa olduğunu,
ayrılık ile hasta olandan sor.
Bir içim suya benzer tatlı dudağının lezzetini,
yüzünü görmeye susayandan sor.
Konuşmak gibi bir lütufta bulunursan eğer,
benden başkasına sorma dudağının sırrını.
Bencileyin sırları bilen birisinden sor bu gizli nükteyi.
Gaflet uykusundaki göz, ne bilsin ……
gözü yaşlıların halini?
Yıldız seyrini gözyaşlarının yıldız gibi dökülüşlerine
yahut yıldızlara bakarak sevgiliyi düşünmeyi
ancak sabaha kadar gözüne uyku girmeyenden sor.
Mum gibi yanıp tükendim aşkının derdinden.
Artık seher yelinden sorma halimi benim.
Ayrılık gecesinde sırdaşım olan mumdan ve pervaneden sor.
Ey Fuzuli!
Ne bilsin sevgi cahili sofu, aşk lezzetini?
Aşkın nasıl bir zevk olduğunu, aşk zevkini onu tadandan sormak gerek.
Fuzuli
süs biberi gibidir; önce dudağını
sonra içini yakar kavurur ve sonrası......sonrası iyilik güzellik...
Biz aşktan sudur ettik, aşk üzerine yaratıldık,
Aşka doğru yöneldik, aşka verdik gönlümüzü...
(İbn-i Arabi)
bence aşk; yokluktan gelip var olmaktır..var olmaktan gelip yok olmaktır..
aşk demek sevmek aşk demek heycanlanmak aşk demek çıkmamak deil
çıkıpta aşk acısı çekemek
şeytanla dans etmektir dipsiz bir kuyuyu çagrıştırmakta
Acı ile mutluluk arasındaki ince çizgii.Hiç bi tarafa bi diğerinden daha yakın değilsindir.Olaki yaklaşırsan bi tarafa o noktada geriler aşk dediğimiz olgu.Çünkü aşk hiç bişeye doymamak tam anlamıyla ulaşamamaktır.
kana kana içilemeyen su...
Varlığı bir dert, yokluğu ikinci dert...
Bugün varsa tatlı, yarın yoksa acı...
Mevlananın dediği gibi tek keliMeyle 'yokoluş'...
aşkı anlatacak bir dil yoktur.bence aşk her şeydir.
aşk bir muzkabuğuna benzer bastınmı ayağındeğıl hayatın kayar yani aşık olup dert çekeceğine nezle ol burnunu çek daha iyi
su yanar mı dersiniz
denizler çöl,çöller deniz olur mu
güneş söner mi bir gün
yıldızları toplar mısınız tek tek
bir tutam bulut verebilir misiniz
pekala söyleyin aşkı tarif edebilir misiniz
metin sekreter
Var mı beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim...
Bülbül benim lisanımla ötüştü.
Bir gül için can evinden tutuştu.
Yüreğime Toroslar'dan çığ düştü.
Yangınımı söndürmedi kar benim...
Niceler sultandı, kraldı, şahtı.
Benimle değişti talihi bahtı,
Yerle bir eylerim tac ile tahtı,
Akıl almaz hünerlerim var benim...
Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahşi iken yahşi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim'i,
Her oyunu bozan gizli zor benim...
Yeryüzünde ben ürettim veremi.
Lokman Hekim bulamadı çaremi.
Aslı icin kül eyledim Kerem'i.
İbrahim'in atıldığı kor benim...
Sebep bazı Leyla, bazı Şirin'di.
Hatrım için yüce dağlar delindi.
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim...
İlahimle Mevlana'yı döndürdüm.
Yunus'umla öfkeleri dindirdim.
Günahımla çok ocaklar söndürdüm.
Mevla'danım, hayır benim, şer benim...
Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da
Görünmezim cismim de yok, resmim de
Dil üzmezim, tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim
Benim için yaratıldı Muhammed
Benim için yağdırıldı o rahmet
Evliyanın sözündeki muhabbet
Embiyanın yüzündeki nur benim
kimsesizim hısmımda yok hasmımda,
görünmezim cismimde yok resmimde,
dil üzmezim tek hece var ismimde,
barınağım gönül denen yer benim.
Kır yüreğinin zırhını, hazırlan aşkın savaşına...elinde yalınkılıç, bir sevgidir kan yerine akan yüreklerden...Kazan bu meydan savaşını, bozgunlara uğrat korkuyu ve yalnızlığı...