Necdet Evliyagil Şiirleri - Şair Necdet ...

Yolun
Yarılandığı iklimde,
Gök boşaldı avuçlarıma..

Çocuğun
Gülücükler dağıttığı evde,

KARIMA

Filizi bakışlı
Bir çift yeşil göze
Vuruldum da duruldum;
Tükenmez bir aşkla yoğuruldum,

Işık takıldı
Dala,
Dal tomurcuklandı
Baharla;
Işık bırakdı
Dalı,

Durdurabiliyor musun zamanı,
En güzel anında o bitmeyen öpüşlerde;
Yaşatabiliyor musun unutulmayanı,
Yürekten bakan o tatlı gülüşlerde..

Okşayabiliyor musun eski anıları,

Bir acı gülümseme gibidir anılar,
En iyileri eskidikçe çocuklaşırlar,
Üzünçlüleriyse gözyaşında damladırlar..

Dönmemek usanmadan geriye en güzeli,
Yeni anılarda tümden bütünleşmeli,

Düşlerin derinliğinde geçmiş yılları hatırlarken,
Çiçekleri dağılmış, eski ve yorgun bahçelerden,
Güzel bir sarhoş rüzgâr eser gönlünce, eser,
Sevinçli - kederli anılar, tanıdık yüzlerde gezer..

İlk buluştuğunuz, yaklaştığınız, ananız, babanız,

Aşk
Deli midir,
Senin midir,
Onu düşleyebildin mi?

Rüzgâr

Sarp Evliyagil'e
Maviyi
Her yerde görürsün
Yalnız ve yalnız
Boğaziçi kıyılarında
Ve bulutlarında

Işık dolu bir dünyada yaşıyoruz.
Karanlığı aramayalım ne olur;
Aydınlığı her gece yitiriyoruz,
Mavisiz yaşantımda dünyam kahr’olur…

Her uykudan uyanılır mı sanıyorsun?

Dünya’yı seven,
Dünya’yı gezen
Dünya’yı gören
Gözlerimle
Seyrediyorum seni,
Cânım Boğaziçi’ni..