Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Tuvale düştü gözleri
Gizledi neşesini zaman
Kuş cıvıltıları eksikti
Kadıncaydı

Yabancıydın...

Artık, fesleğen kokuları yoktu gözlerinde.

Her adımını bir yılana yol açmak için atıyordun
Geceyi ayışığından gizlemek için miydi gözlerinin karası.

Yalan söylemiyor gözlerin...
ışığı ihlal ediyor kavilleri.
Hadi yüzünü sakla ve barikat kurmaya devam et şiirlere.
Ben kendime döndüm.
Adını unutur muyum hiç

Kitaplara koyulmakla,şiirler yazmakla falan olası değil buralarda avunmak
Önceler hükümsüz şimdi lazım bana
Birazdan bu sisin dağılacağını bir meltemin dudaklarıma yapışacağını söyle bana birazdan


Oyalanıyorum

Sevda yolsa
Tozlar kabul
Ulaşılmayacak herhangi bir durakta bekleyendir kadın

Yönsüzlükle sözlüyüm ben

Kaynak ,sel , oyuktaki derinlik
Bozkırı üşüten kırağı
Yüreğimdeki ocak başı sevdanın

Kesme taşlar döşediğim patikadan
Son güzde zeytinlikte

"
-Bir eski zaman düşü gibi uykuya dalmışım oracıkta. Üstümü örtmediğin için üşümüşüm…
- Hay Allah ...Ne saçma şey eski zaman düşlerinin üşümesi !
- Biz onlardan olamayacağız,haklısın.
- … "

Nicedir böyledir
İri kıyım karartılar kaplar ortalığı
Suların yüzü örtülür birden
Bir sıkıntı ıkına sıkıla gelir
Bir testere ikiye böler hiçliği
Yanılırız yine.

Fosilleşen ne varsa,geçmişinde tutuyor.
Duyumsuyorum.

Nefretle kazıyorum klonlanmış endamını cücenin
kaldırımda yalpalayan sekişinden
işgüzar hoyrat gülüşünden arta kalan ne varsa hepsini

Peşine düştüğümde senin
Irmaklar yol verir adımlarıma
Bulut mavileriyle donanır ortalık