Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

ört karşı kıyıları,ateşlere
karanlık serpilir,dolunay yalnızlık içer


hiç yoktan bir yıldız gül kokar
ıpılık sevişmelere açılır koynumuz

belki uzak duruş, belki bilinçli bir bekleyiş
beyazına özlem duyduğum kavuşmalara


yeşilin türlü tonları ve illa da gök mavisi
birlikte karışarak

Çoğaldıkça günahlar
geceleyin odalarda
Hoş tutulmalı zaman
Serince rüzgarları
Oyalar tül perdeler
uyur

biliyor musun
sihirli bir saldırganım ben
bundan olsa gerek
sevdalanışım / duyguları çözme merakım / ve risk alışım…

''Acının sınırı vardır ; ama korku sınır tanımaz.''
PLİNİUS
En dayanılmaz korkular için sevebilmek de var seni. Bir prangaya rıza göstermek bu olsa gerek.
PLATON değilim ki ben ''Korku köleliktir'' diyeyim.
-Duygusaldım!
Nasıl da donuk bir savunma ; boşu boşuna tekinsiz kodlama.

sisle dumanlanmış akşamda geldin
sesin,kokun,tenin,ellerin yine
aynı karede


yeşil gözlerin

-Görüyor musun,pembe çiçeklerle donanmış şeftali.Demek ki erkenden bastıracak bu yaz.
Hoşuna gittiyse bu giriş,birlikte sürdürelim mi öyküyü?
-
-Niye?

delilik tsunami atışları sunu bezginliği
mavimsel öykünüşler ve hep yalancı güz


balıklama dalış felsefeye
dirim yapay sığınış demode kanama söylentisel ölü

Dünden bu yana
Aynı istasyonlardan
geçip bir tur
daha yapacaktı
akreple yelkovan

derme çatma erinç saatleri sızıyor geceye. hiçbir şey tam olarak tamamlanmış değil. saatlerdir yazmaya çalıştığım öykü içinden çıkılmaz bir hal aldı. onun mutlu olmasını sağlamak için kaç saattir ter döküyorum böyle !
başka bir şeyle uğraşmak için geç kalınmış bir zaman. bir tamamlayamama duygusuyla neyi seçebilir insan?
birileri beni öldürmeye kalkarsa daha çok sözcük aşıracağım sağdan soldan ; onları sıraya dizeceğim. çıkmaz yollara sapmadan anlama yaklaşmaya çalışacağım.
herkese aynı görünmeyen ve sayısız kırılmaları olan bu dünyanın bu gecesinde ; şimdi hangi iki ayrı nokta arasında salınıp duracağım ?
yazmak beni nereye yaklaştırmak istiyor ; ben hangi erekten ıraklaşmayı kafaya koyuyorum?
‘’ne yazacağını bilebilseydi insan, hiçbir şey yazmazdı. o zahmete değebilecek bir şey olmazdı bu. yazmak , insan yazsaydı ne yazardı, bunu öğrenme uğraşıdır . ancak yazdıktan sonra öğrenebiliriz bunu.’’ diyor Marqueritte Duras.