Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

bu şiir çekiniyor ikimizden de
dur
ötesinde hiçbir şey gizlenemez düğümlerin
çoktandır sabıkalı o kadehler
*
ya fukara kalırsa düşlerimiz

taş,sancılı
bense kendimi seyrediyorum rüyasında
pastırma yazı kapıda
kayıp yüklükteki yün yorgan
ayakların açıkta
bil istedim odanın soğuduğunu

şimdi izin sana
git ve en erken trenle uzaklığını getir.

....

bir yanardağı yeniden uyandırıyorsun tenime her dokunduğunda...

***

sular nasıl,nereye aktığını bilmezmiş...
sen; nereye,niye akıyorsun durmadan?

Yaşamı nesnelerinden boşaltsak
neyi kalır kendinden gayrı zamanın
Vidayla tutturulmuş değildir ki ovalar
Başka bir biçimde çekip gitmek de var…

Yıldızın öteki yıldızlara toslaması

dense ki birazcık mola
kalınır bir elin parmakları kadar
o melodide

etkisi yontulmuştur son demlerin
deniz kıyıya sema kenara siner

Sıcak günlerin düşünü kuruyorum.

Loş aydınlığı sahile bıraktığım o akşam üstü
Ötelerden sızan ıssızlığın peşine düştüm

Gurubun yalnızlığı tutsak ettiği o akşam üstü

parmak izini tanıdım onca dokunuşların içinde
kaçamak yelişlerinde kanadı birden kaybolan yaralar
son moda bir ah’ı kazdın bileğime


göçün nabzını ölçtüm yokluklarda

*
az kalmak da bir umuttur
vurup gitmeden
küskün ırmaklar gibi yürek haritalarından

aşk yakışıyor sana

akşamlar yol alır gecede sen dinlenirken
dökülür yıldızlar diner içimizdeki fırtınalar
dilinde gizli kalan o şarkıları ara sıra mırıldan
avunsun zavallılığım