Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

sen hep kal
boşaltırım bu limanları
gültaşları sererim şımarık ayaklarına


büyük suların ortasında

içine bakmışım
unuttuklarımın hepsi de zorlanmış kapı
şiir pişerken deniz uyurken
sesimiz susuşlarımız
ben ve sen ikimiz birden akşam darbesi

sıçrayarak uyandım.
sadece ağır bir acı duyumsadım. o çocuk gelip yalnızığımı anımsattı bana.
dilime kilit vurdu ve çekip gitti.
ben nerede tek başıma uykulardaydım...
kendime yalan söylemeyi bilsem,inanacağım ; o da yok !
.../

neden aramadan, beklerim
menekşelerin ortaya çıkmalarını


sürüp giderken sancılarım
siste yürüdüm

kadehim
kekik kokulu şarapla silme dolu


gurup sonrası
dalgaların nazlanışı altında kumsal

El uzanmasın dalımıza
Hazirandan temmuzlara uzanır
Adımlarımız

-Direnç sol yanımızdaki yerde-
Durur

orada sustunuz mu öyle
yırttınız mı hecelerin tümünü

tozlanmamış kırbaç izi,bir gömü,
yarım yamalak kuş âdetleri

bu akşam
sensiz geçmesine alışacağım
sessizlikle taşlanmış bu saatlerin


ay yaslanırken fısıldaşan yıldızlara

yekinmeden kokusunu yollamış
hercai gül
olgun bir vadi eğilimsiz bir çeşme düşü
piyano emeklemeleri ve şarap
dizginlenemeyen dalgaların düştüğü ayışığı
ve satır aralarına doluşan

yollardayım
az daha sabret
tükendi tükenecek
sana kilitlenen
kilometreler
sanımca sen şimdi