Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

------------------- uzaklar da bitti

.
yitip gider umut

Seninle biz
Kaf dağının iki ayrı eteğinden
Uzatarak kollarımızı binlerce kez kucaklarız
birbirimizi

Oysa oranın bir yanında koca şehir

sen
sabahta
o mor çiçekli sarmaşıklar arasında
bulutlardan sıyrıldığı anda güneşin
arılar oynaşırken üstümüzde
ne güzelsin

Taşı sesimi
Bir ırmağa sal beni
Güleyim

Varmışım
Hiç yadırgadım hücrelerimi

ateşimi çevreleyen sesinin
yansıması vardır şimdi yunak taşında


şeyy,diyorsun ilkin
alıştırıyorsun beni haline

yonttukça sonrası aynı
tunç kıyımı zaman ona hasret
dillenmeyecek nasıl olsa


nasıl örselenirse biraz daha yakın

............Dolunay sularıydı

Duyumsadım aynı gülüşün
tuvaldeki adımlarını
o ulu cazibenin endamını
Saklambaç oyunlarındaki yıldızların

ört karşı kıyıları,ateşlere
karanlık serpilir,dolunay yalnızlık içer


hiç yoktan bir yıldız gül kokar
ıpılık sevişmelere açılır koynumuz

belki uzak duruş, belki bilinçli bir bekleyiş
beyazına özlem duyduğum kavuşmalara


yeşilin türlü tonları ve illa da gök mavisi
birlikte karışarak

Çoğaldıkça günahlar
geceleyin odalarda
Hoş tutulmalı zaman
Serince rüzgarları
Oyalar tül perdeler
uyur