Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Yemyeşil kül yığını.
Senin olduğun yerin adı öteler,
arkada.

dilimde o bâyati nağme
''Kalbim yine üzgün seni andım da derinden''

geçmesen de
anımsarım buralardan adımlarını
ilkyazdan kalma bir gülün kokusudur
şimdi belleğimden süzülen

Görmüştün bu elleri
Bu kokuyu
Bu resmi tanırsın... bu bakışları ...
Ya ahizedeki ses,tanıdık olmalı hepten
.
Şimdi bu dilin

seni bildim de tüm zamanlarda
saysak günleri unutmuşluğum yoktur


kime işittirsem aynı olasılık
gün evrilirken akşama

Önceliği olur mu
Sergilenen görüntülerden hiç birinin
Diğerine
Özlediklerimizin
Peşine düşmekten başka

evvelsi
mavilikler
öpüşlerle


yasemin sarısı

Kulaçlar öldü
Bulutların yalpalandığı
boşluğa doldurulsun boş kağıtlar.
An an eksilen göçler
hesaptan düşülsün..
Şiirimi acıktırırsa bu yurtsuzluk

üçüncü sürükleniş de geldi geçti
yine kendime yasağım
kendime tamamlayamadığım akıştayım bu akşam


oysa sen varlık nedenisin tüm zamanların

Roni Margulies’i anımsattınız bana :
‘’Neler mi geçti içimden
Hiç,ne geçebilir ki
Aynadaki ilk kişiyim ben ama,
Hiçmişiz,dedim
Hiçmişiz…’’

O şiiri tütsüleyen esrarengiz bir çıradır gözlerin.
Kelepçe vurma harflerime
Unutup gider seni nasıl olsa onlar.

Ocak senin olsun kor senin olsun
duman senin,kül senin olsun