Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

ön koşulsuz yürüyoruz.
hangi katta kaçıncı basamaktasınız ?

gelindiği yerden ötelere uzanan
durmadan uzayan durmadan
yeniden gelinen yeniden
yeniden varılan yeniden

ne olurdu
birazcık daha kurulsaydın gecede
çok daha derinden
bir ırmak gibi aksaydın yüreğime

ebemkuşağını giyindim mavi yağmurdum içindeyim düşün
takıldım ıslak saçlarına ikindilerde lodostan tanıdım bakışlarını
söyledim durdum , söylenmek yaralı martı sesli bahar hasadı
karıştım yakınlığına çabucak kayboldum sürüklediğin yerlerinde
yalnızlığın simgesine ödünç verdim baş harflerimi
yoktum nefes alıp verenlere sordum nerdeyim

birden kapaklandım bir şiire
gölgesi bulaştı tenime
eskidi tenim


an geldi eğnidi bakışlarım

yavaşça kısıverdik gözlerimizi sözcüklere
yenilmişiz meğer ağaran sabaha doğru
sis kokuyormuş gece geç anlamışız

titrerse kirpiklerde acı benekli mermere vurursa gölge
boğulan körpe ömürden çoğalırsa iç deniz

Herkes kendince kırıyor edeb’in egemenliğini
Başka başka yerlere taşınıyor duygular
Algılar güçlerini sürüyorlar arenalara

Kaçınılmaz oluyor boyutlandırmak
İzlenen yolu uçurumları

Kırmızı ışık ve gözlerin.
Duvar kocaman barikat.

Hareketsizim
Fırsatlar-ki bazen-
anıların kesik tümceleri

şiire dolandım
başka bir ses istemiyorum.

***
kimselere benzemeyen bir ölü olmak en az aşk kadar eğlencelidir, dedi iç ses.
inanmak denilen bir zehrin formülü var mıdır yaşamın kimyasında?

bu şiir çekiniyor ikimizden de
dur
ötesinde hiçbir şey gizlenemez düğümlerin
çoktandır sabıkalı o kadehler
*
ya fukara kalırsa düşlerimiz