Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

okşardı uslu bir güz yeli
sustu…unuttu vedayı tende ateş
dilimizde ‘ bu yıl yine ada sensiz ‘
belleğimizde o hoyrat özleyişin yankısı…

sahilde dayanılmaz mavi derinliği
yıkıntılar içinde kalmış ayak izleri kumsalda
hayal meyal tınılar, kuytularda


ahizede yorgun ürpertiler içinde

(12 Mart :İstiklâl Marşı'mızın Kabulü)


genişledi öykü
göğe ulaştı
pembe sayfalara

Söylenmemişti ki bizlere
Böyle süreceği günlerimizin
Lebalep mutsuzlukların


Söylenmemişti ki bizlere

evet, yudumluyorum mutlak hiçliği
diyelim ki kırık aşk ürkek saatler hiçbir kutu
kaldırımlarla doluyor günlüklerimiz


hiçbir kutu ürkek saatler diyelim ki kırık aşk

cam döşemeseydim öfkeden yılgındı dilim
seçseydi gözüm epeydir toza bürünmüştüm
nehrin anlaşılmaz saplantısının sonlandığı yerde
biraz düşsel biraz gerçek
iç sızısıyla yerle yeksan
gecikmiş çok anlamlarda

Yemyeşil kül yığını.
Senin olduğun yerin adı öteler,
arkada.

dilimde o bâyati nağme
''Kalbim yine üzgün seni andım da derinden''

geçmesen de
anımsarım buralardan adımlarını
ilkyazdan kalma bir gülün kokusudur
şimdi belleğimden süzülen

Görmüştün bu elleri
Bu kokuyu
Bu resmi tanırsın... bu bakışları ...
Ya ahizedeki ses,tanıdık olmalı hepten
.
Şimdi bu dilin

seni bildim de tüm zamanlarda
saysak günleri unutmuşluğum yoktur


kime işittirsem aynı olasılık
gün evrilirken akşama