Necati Şimşek Şiirleri - Şair Necati Şimşek

Buzdan gibi bir gece, çarparken tokadını
Yüzümde donup kaldı Ankara soğuğunda..
Gözden inen damlalar yıkarken yanağımı
Islanan yere düştü, Ankara sokağında..

Araçlardan sıçrayan, suyla karıştı yağmur,

Med-Cezirle gözümde canlanınca ayrılık
Hepsi senden kaynaklı korkuları sakladım…
Umutlar tükenince dışa vurdu karanlık
Gönülde hiç yanmayan ışıkları sakladım…

Titredim bedenimi ayrılık her sarışta

İflah etmez derde düştüm bilirim
Başı taşa çalsam toprak kanıyor..
Para etmez nerde satsam kibirim
Su olup ta aksam yaprak yanıyor..

Gönüller niyazda eller semada

Aşkın şarabından içtim içeli
İçtiğim kaynağın tadı değişti
Gönül zindanına düştüm düşeli
Bildiğim dünyanın adı değişti..

En güzel hülyayı düşledim senle

Dile gelse anlatsa, kahrolmasa boş yere
Yüzüme güldü ama, yaşlar döktü şu masa..
Sayfa sayfa damlatsa, yazılmasa deftere
Bir bir aldı yürekten, taşlar söktü şu masa..

Yanındaki iskemle, oturunca ağladı

Yaprağın üstünde gezinen böcek
Her güzel çiçeğe sevdalı mısın?
Haz mı verdi sana koklanan çiçek
Meskenin uzak mı, buralı mısın?

Gözlerde mi gizli, göremediğim,

Donmuş ay’ın ışığı, ayaz tutan gecede
Gönül buz pisti sanki herkes paten yapıyor
Sönmüş gönül ışığı, kelimede hecede
Gönlünde göz kör amma sinsi plan yapıyor..

Lanet olsun dedikçe, geri dönüp çarpıyor

Bende insanım diye boşa kendim kasarım
Hangi uçakta vardır sinekteki tasarım?
Böbürlenirim birde insanüstü yaşarım

Onca teknolojik kart sineğin neresinde
Gönlü istese uçar, rota iradesinde…

Koskoca denilen yalan dünyada
Her şeyden öncedir, düzgün yaşamak
Sen düzgün yaşarsın, yaşamasına
En önemli şeydir, özden paylaşmak…

Paylaşmanın kökü gelir ya pay’dan

Ne beni dinledi, ne de düz gitti
Doğru yol aradı içimdeki ses
Kısmeti sonladı, yaz’ ı buz etti
Kış günü eridi içimdeki ses

Güzellik görünce döndü deliye