Necati Şimşek Şiirleri - Şair Necati Şimşek

Neden ayrılık başladı
Gün birlik günü değil mi?
Aşk treni yavaşladı
Gün birlik günü değil mi?

Yine varken yemeğimiz

Bedenime olmuyor, saklı duran pusatlar
Nal sesi duyulmuyor, öksüz kaldı kıratlar
Dağlar boynunu büktü, esmiyor fırtınalar

Öksüz kaldı tarihte, yazılacak sayfalar;
Fatihleri ne zaman doğuracak analar?

Ne hayalle kurduğum şirket memleketime
Ekmek yediriyordu işsiz üç-beş kişiye
Lizing ödemeleri şiar kendi kendime
***Edindim amma lâkin günbegün eriyorum
***Yetiş başbakanım koş, ben bugün ölüyorum

Koskoca kayadan usta oyuyor
Acep ıslatır mı gözümün yaşı?
Kim bilir nerede beni bekliyor
Ecelle sözleşmiş mezarım taşı..

Ölünce düşer mi beden toprağa

Her sabah burkulan ezik içimi
Dökerim camlardan bakıp aşağı
Yaşayıp bedende her bir biçimi
Dökerim camlardan bakıp aşağı

Bomboş kabir gibi evde her köşe

Bu yılda hüzünle girdi bayrama,
Gözlerinde yaşla, çilekeş ana,
Ördüğü çorabı sokup koynuna;
“Anan kurban olsun, senin yoluna..”

Sabahtan gözleri o nu aradı,

Sevdiğini söylemiştin
Canım fedadır demiştin
Ant içip sözler vermiştin

Aşk bir oyun sevgi zar mı?
Yalandan hiç ölen var mı?

Bana da aç bağrını, ebedi yatak; toprak
Çürürken kemiklerim, hazan misali yaprak
Evlat gibi kucakla, sımsıkı sarılarak
Karanlıkları tattır, dünyada yaşanmayan..

Haşre kadar beklemek, boyum kadar çukurda

Dostların var idi candan sevenler,
Ne oldu canlardan vaz mı geçtiler?
Her zaman çok sayıp seni övenler
Yalancı dünyada terk mi ettiler?

Her nereye gitsen peşindeydiler

Ne söylersen söyle artık ardımdan
Tebessüm eyleyip kızmayacağım.
Günlerce beklesem ölsem kahrımdan
Kaleme hükmedip yazmayacağım..

Beyhudeymiş inan çektiğim tasa