Ismarlama soğuklar gelip vurmuşken alnıma
Mum alevinde terleyen bir kar tanesi olaydım
Belki ıssız bir denize karışırdı şu yalnızlığım
Belki de tutunurdu bir buluta sel olurdu canım
Beni tarih yazmasın ucu kör olsun kalemlerin
Doğuyla batı arasında her gün iç çeker insanımız
Kimimiz melon şapkaya kimimiz kaskete esir kalmışız
Yerini gösteren olmadı kıblenin dağılmış zamana
Heykeller şehrinde karanlık yağmurlara dalmışız
Hançerlenirken göğsümüz sırttan yırtıldı gömleğimiz
Annesi öldüğünde babam, merhametini duvara çivilemiş
O gündür acılar yapraktan kayıklarla geçer önümüzden
Ama bir mümin ölse yıkılır rüyalarımızda koskoca duvarlar
İçimiz her sabah aynı acıyla kalkar mermer döşeklerden.
O yüzdendir ki Kudüs yetim bir çocuğun saçlarıdır bize
kalmalıydı ateş küllerin altında ısrarla
hiçbirimizin kimyası bunu anlamamalıydı
söylemekten utandığında ayaklar aynı marşı
şiir baharın tozunu kaldırmadan hep şimdilik
herkese çığlıksız bir resim ve yüzsüz kimlik..
Kuşlar uçun dünya denilen mezarlığın üzerinden
Kanatlarınızda ötelerden kaybolan yitiği getirin
Gökle toprak arasında heyecanla bekler ilk cemre
Gerilen çağın buzdan damarlarına ateşi evirin.
Kapılarımızın eşiğinde katlediliyor bekleyişler
Yüz yıldır kışı eksik olmadı evlerimizin
Bedenleri yanımızda, ruhları işgal altındakiler
Güneşten yurduma buzdan heykeller getirenler
Ne Kürt dediler, ne Türk bildiler
Hele Müslümansan onlarca kez yerdiler...
Eğreti doğdum dünyaya cebimde yeşil engerek
Tasamı karıncalar bekler, sütten kesilmiş kaçak
Aklımı imara açmışımda kapıma kitaplar yıkarlar
Mayam toprak olmasaydı nasıl tutardı sırtım bıçak.
Beni ilkin annem anladı çantamda söğüt ağacı kalem
Şu çürük çağın asfaltlarında kalabalık kininiz
Oysa usulca yuvarlanır aranızdan sessizliğimiz
Metroda bir dervişin tefekkürüne dokunuyor
Firavun damarından beslemeli en kirlileriniz.
Her yer kanarken göğü çizmenin kinayesi
Modern zamanların beyaz adam müşkülü
Tüberküloz olmak bizim güneyli kaderimiz
Anatomimizi ayarttıkça beyaz önlüklüler
Azıyor inorganik müteşekkil ülserimiz.
İki kat sürgün giyesin ki üzerine oğul
Bir çift ölümü güzel karşılayasın
Ağzında yarım kalmasın son ikbalin
Sen vuslatın çocuğu ben hüznün anasıyım.
Ayazdan kapımı hangi dostun çalar şimdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!