Nazife Abaylı Şiirleri - Şair Nazife Abaylı

Bir çift terlik,
Bir kuru yatak,
Bir de özlemin...

Bir kaç demir parmaklık,
Bir kaç ranza,

Ne zaman türkü dinlemek istese canım,
Kendimi Köyüm Türkü'ye,Alesta'ya atarım.
Vurdukça Barış ve İbrahim bağlamanın teline,
Tüm dertlerimi unutur,bırakırım yüreğimi ezgilere.

Ablasıyım Hüseyin'in,yüreğini sızlatır türkü dostlarının,

Arkası kesilmiyor yokluğunun,
Biraz daha üstüme gelirse,
Gözlerim dolacak.
Olmamışlığına kaptırdım kendimi,
Gidiyorum......

Hak dedim,hukuk dedim,
Kimsenin hakkını yemedim.
Zalimlere direndim ama,
Kötü söz söylemedim.

Sevgi dedim,aşk dedim,

Ben seni beklemeyi,
Seni özlemeyi sevdim...
Ben seni,
Sevmeyi sevdim....
Demek istemiyorum..
Al yanına,

Bir adam gördüm iş çıkışı,
Bahçe duvarının sol yanında,
Kocaman bir adam.

Üzerinde uzun siyah paltosu,
Bana bakıyordu.

Sevmekten yorulmadım,
Sevdamı yazmaktan da.
Sen,sen olduktan,
Ben,ben olduktan sonra,
Kim susturabilir dili mi?
Kim kırabilir kalemi mi?

Sihirli bir değneğim olsa,
Dokunuversem yerkürenin bir köşesine,
Küskünleri barıştırıversem,
Düşmanlıkları yok ediversem diyorum.

Bütün yüreklere sevgi ekip,

Son baharın,
Son günleriydi,
Havanın sertleştiği,
Poyrazın,fırtınanın,
Birbirine girdiği,
Günlerden biriydi.

Hani,
Sana ulaşamadığım,
O gece var ya.
Hani,
Yürüdüm ya boş sokaklarda,
Bir başıma.