Nazife Abaylı Şiirleri - Şair Nazife Abaylı

Gözlerimi kapadım.....
Sana odaklandım...
Ve seni.....
Düşlerime aldım...
İstemesende.! !

Seni ne çok özlemiştim biliyor musun?
Geldin...
Ve....
Gittin....
Anlamadığım..
Anlayamadığım,bir küskünlük...

Hangi yılın,hangi mevsimiydi?
Adını da bilmiyordum,
Kimbilir kimdi?
Günün doğuşunu beklerken penceremde,
Önce O geçip giderdi.
Günlerce izledim,

Her şeyi,her türlü riyakarlığı,
Öğrendim ben yaşamdan...
Fakat......
Bu kadar kırılgan,
Böylesine narin olmamayı,
Öğrenemedim.....

38 çocuğum var benim,
22 erkek,16 kız.
Hepsi birbirinden şirin,
Hepsi birbirinden güzel.

Doğduklarında ellerime,

Bitmek üzere mi?
Yürüdüğüm merdivenler.
Ölüm şimdi şuracığımda!
Hemen dibimde!
Sıkıştırıyor,
Bastırıyor beni.

Bir buluttan diğerine....
Uzun bir ip gerdiler,yürü dediler yıllar önce...
..........................................
Altı boşluk,üstü boşluk...
..........................................
Aldım omuzlarıma yaşamın yükünü,

Dört duvar arasına girdim yine.
Şu sıcak yaz gününde.
Herkesin kolunda eşi,
Ya da sevgilisi..
Ben ise ölü aşkların ardından hüzün döken,
Sarı yapraklı sonbahar serserisi..

Aşkın için ağlarsın,
Üç gün beş gün sonra diner gözyaşların.
..................................................................
Beden bedenden ayrılır,ayrılığına ağlarsın,
Kavuşunca diner gözyaşların..
.....................................................................

Gecenin ilerleyen saatlerinde,
Bir başıma bırakıp gittiğinde,
Bensiz,buz gibi yatağına girdiğinde,
Yanarım,yokluğuna yanarım..

Elimi uzatırım,dokunamam,