Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Sokakları aydınlatım geçmek için
Bekletme ne olur seni özledim
Tutalım el ele kıskansın her kes
Ayırlma kal burda sana alıştım

Ağladım yılarca hasiret yaşadım

Güneş yaktı kavurdu benisen kurtarcaksın
Bulutlar su topluyor yağacakmı bilmem ki
Yıldızlar geç doğacak ay da sabaha kaldı
Sevenler evde kalır ay ışığında çıkmaz ki

Ağaçların yaprakğı sevenler için çalar

Bir anda bitmez ki hasirtler kavuruyor beni
Kırmızı beyaz bayrak gibi içimde salanıyor
Bütünüz sanki ay yıldız olmuşuz bir bayrak
Ayrılırsak yaşanması güç dağılır devletimiz

Bitirmemiz gerek yürüyelim görsün herkes

Madem ki gidiyorsun şarkıda aynen söyler
Beklemekte geç kaldın unutmuşsun sevgiyi
Konuşmama bakmayın seni benden çaldılar
Ders oldu bana şimdi erken olsaydı keşke

Dayanması çok zordur ayrıldı bak gidiyor

Hayel kurdum sıra gelse gülecem
Yıtirdim ben sizi karardı dünüyam
Ortada suç yokken sürüldüm bura
Emir senden geldi asın kurtulum

Gülmedi kaderim ağladım her gün

Aşkı bana yaşatın ayrılınca demedin
Bana söz vermiştin biz ayrılmıyacaktıık
El ele yürüdük orta yerde sen durdun
Tavlada düşeş var ben atamadım o an

İşte o sendin o an beni sen bıraktın

Annam yok ki yüreğim yanıktır
Bak çizgi oluştu yüzümde bakın
Yetim kaldım ben burda yanlızım
Yaşlanmıştı annam beni tanırdı

Annama alışmak bıraz zor oldu

Sen bana ilaçtın nefestın annam
Beni yaşatacak tek sen varıdın
Sensiz sofram bayat acı olmuştur
Annasız yaşanmaz ki gülemiyorum

Sen bana ilaçtın nefestın annam

Ne yazmam gerekir aklımda sensin
Alıştım ben sana tüm arkadaşlarıma
İyiki varsın antrolji artık sıkılmam ben
Açınca çıkıyor karşımda sen varsın

Türlü türlü arkadaş yüzlerini görmedım

İçimde birikti kin nefret çoktur
Çıkarmam içimde haps etmişim
Yalanı konuşan insan çoğalmış
Arada ben kaldım çıkması zordu

Yardım elimi insanlara uzatım