Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Seni arayacam bu dünüyadan göçsemde
Senin için yolunda ezilsem de yok demem
Seninin gitiyin yolda az mı gezdim seninle
Sevmeyi sen öğretin başka ne ben isterim

Kendimi ben suçladım çok çektim bitmez ki

Doldurdum sayfaları bende olan herşeyi
Kalmasın tez yazım kalırsa yazamam ki
Yaş geldi bak geçiyor ağardı bu saçlarım
Yazdıklarımı okuyun sizinkilerden büyüktür

Çok güzel gördüm biri var ki unutmam

Yaz geldi kış kapıdan gitmemiş
Sabırım tükeniyor üşüdüm gece
Ağaçlarda çiçek var dağda kar
Yazı yaşıyalım sen kışı boş ver

Bu mefsimde oyunları oynardık

Kaç kez ben sana muhtaç olmuşum
Sayamam ki o kadar çok olmuştur
Şimdi sıra bende ödemeye hazırım
Sil o kını kalsın o sevgiler yaşayalım

O kadar var ki sıraynan ödeyecem

Birikmiş mektupların okunmamış saymışım
Keskin sirke küpüne veriyormuş saklama
Yazdığım şiir leri göstermem sana yasak
Acılarım çok benim gelsen de azalmaz ki

Kırstal göz bebeğin ipek olmuş saçların

Ayakta durmuşsam senin sayende
Sevgiyi öğrendim yükledin bana
Çocuklara sarıldım öptü doyunca
Ben rahat ediyorsam senin eserin

Bazan çok ağladım yanlızdım burda

Nar gibi kızardım seni görünce
O kadar güzelsin dizim titiredi
Elini uzatın ben görmedim ki
Seni yaradana ben kurban olum

Gördüm güzeleri sen çok farklısın

Sel geldi götürüyor beni derede
Kaldım tek başıma sen orda yoktun
Tufan koptu bu dünüyanın sonumu
Seni ben aradım ben zaten öldüm

Sarsıldım kalkamam karardı dünüyam

Sevdanın gölgesinde yatım yılarca ben
Yanyana dal putak kol olsaydık biz biz
Ezmem yasaktır seni kalbim dayanmaz
Bırak umudum kalsın yeşerecek burada

Seni seviyoru kalbimi sen ağlatma

Pencereyi az önce açtım seni düşündüm
Sesiz dinledim seni eski sözlerin vardı ya
Haykırmıştım sana ben sen seviyorum ya
Şimdi sana yabancıyım benim için değildir

Seni sevdim çok fazla fazlasıi zarar mış