Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Bak işte gök yüzüne aynalarda varsın sen
Güneş vuracak sana korkma gece olacak
Susma gül muhtaçsın günler kısa geçiyor
Yaşayan sen olursan kurbet benim içimde

Konuş bıraz sor kendine kim ne götürecek

Seni sevdim belki de kırmışım
Boynumu bükmüşüm senin içindir
Yalvarsam sana ben gel diyorsun
Nazın güzel senin sana gelcem?

Sensiz akşam üstü kapın çalınsa

Sırayınan şiş verin pişirilsin mangalda
Hediyeler verilsin kırmızı renk papuçlu
Sırayınan el öpün cep harşlık verilecek
Kunbaramda toplansın ilerde tatil vardır

Et pişti mangalda yandı benim parmağım

Hak eden kurbanı yemez uzaktır
Etrafta bayramı yapan varmıdır
Kimi yatamaz ki bayram neyine
Etrafta aç dolu görmez ki zengin

Kimi kahkaynan kurban kesiyor

Yaz mevsimindeyim bak yapraklarım tarımar
Bana dal putak oldun bak şimdi sen yoksun
Mevsimlerim kalmadı son mevsimim sonbahar
Güneş olmuştun bana mefsim bak yas tutmuş

Seviyorum diye dolaşan avcı olmuş her yerde

Haberi bekliyordum geç mi kalmışım
Şaka yapma benimle inanmıyorum ki
Ayağınla gitin geri dönmedin bekledik
Bu kadar hayranına karalar bağlatın

Memet alı bırant habere geç kaldı

Kalemim çağlarsa tutmak ne mümkün
Yazmaya kalkarsam aşkın özü var
Sevdim sevmedise benim suçum yok
Yüreğimi koydum ben bu yola gördüler
Acıyı çekerken sormadılar boş verdim
Ruh işte bu öpülürken yer göstersen

Seni çok sevdim kıskandım gözden
Kaşlar köprü oldu yol vermez gidem
Vijdanım yas tutmuş giderse durmam
Merhamet et bana kimsem yok benim

Yar de bana ben hasiretim o söze

Söz biti dilim kuru gözlerim yaşla doldu
Sarmadan tutamasın dualar da faydasız
Allah’ım reva değil kul kulu ağlatıyor
Sevenler ölümüne sevmeyen ne biler ki

İftıra denilen zıkım kötülerde toplanmış

Has kul olmadım ne de rasulun ümeti
Erken geldim dünüyaya asın kurtulum
İnsanlığa hızmet boş durmak günahtır
Boşa konuşma duyacaklar asarlar seni

Kuyu derin görmez uzak olan o kimse