Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Kokunu halen ben de koyduğun yerde
Bakıyorum inan gözüm gibi o senden
Bir şeyler anlatıyor kalan eski masaldan
Dinletmem kimseye bana senden özeldir

Benim için çok önemli kıymetini bilmedim

Sensizliğin nöbeti öğlesine zor ki
Sabırım tükendi yoksun yanımda
Hayeline bekçi oldum ağlıyorum
Saatım küsmüş bana sana çalıyor

Seni unutmak çekmesi çok acıdır

Kokladım ben seni çektim içime
Sen yoksun burada avunurum ben
Bedenim de gezen el izlerin vardır
Yenildim ben sana seni seviyordum

Senin yokluğunda burda zorlandım

Gidiyorum burdan yaram sizdendir
İsteseniz kovun gidecem burdan
Alışmıştım size ben kimim bilmem
Şimdi değil soracağım sonuradan

Başımdan çok geçti bu bıraz acı

Zifir karanlıklar bana arkadaş olmuş
Dövünsem boş göz yaşım kurumuyor
Kalbimin sızısını uzaktan gören yoktur
Geceler benim için güneş bana uzaktır

Ruhumu aradım sanki benden uzakta

Yanıyor içimde aşk sönmesi bıraz zor
Buzlanmış dışarısı itfaye çok zor gelir
Ateşlenmiş içimde aşk isiyan ediyor
Şarp la söndürdüm yakarsa kül olurum

Nefesli muzik çalan öpücüğü konduru

Göz yaşımla sana mektup yazmıştım
Kurudu gözlerim kör oldum burda
Gelirsen gel gör ki ben ne haldeyim
Bozulmuş bu şansm benim hastadır

Aşksız yaşanmaz ki küsmüş gidiyor

Sel geldi götürüyor beni derede
Kaldım tek başıma sen orda yoktun
Tufan koptu bu dünüyanın sonumu
Seni ben aradım ben zaten öldüm

Sarsıldım kalkamam karardı dünüyam

Ben şanslı doğmuşum doğmayan çoktur
Kimi dışarıda kalmış kımı yetim hanede
Annasız babasız büğen o kadar çok ki
Bu günümüz güzeldir şükür etmiyoruz ki

Çocuk yapmak basit büyütmek zordur

Saz la anlatıyor derdini dostum
Dilime anahtar vurmuş arkadaş
Yalvaracam gelmez yakın o adam
Beni yaktı külüm beni anlatmaz

Kaşınan göz arası o kadar yakın