Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Çığlık atım burda sen yoksun artık
Nefes aldım burda hiç zor olmadan
Aklıma sen geldin biranda çıkmaz
O gece yatmadan birbaktım sabah

Etkide kalmışım bıraz zor çıkar

Çıkar üzerinden o kefen benim
Sana yakışmıyor gitme kal burda
Koklamağa geldim sen gidiyorsun
Biraz aç gözünü bak ben burdayım

Çabuk kalk ayağa düşecem burda

Çıkma sen dışarı soğuktur hava
Üşütüp kendini beni üzme sen
Aldanıp havaya ince giyersen
Hasta olduğunda beni tez ara

Seni seviyorum bunu bilesin

İçim ferah deyil kim gelsin bana
Özüm kazdım kuyumu çok derin
Çıkması zordur gömüldüm burda
Ben uzatım yolu sonu gelmez ki

Ağlamaya gerek yok ki bitmiyor

Sevgi için kapında yılarca ben bekledim
Açılmadı kapılar ağlatın sen dön dedin
Taş olmuş senin kalbin sevgin nerendedir
Aradım ben yılarca bilmem ki nerde ölmüş

Sevdana ben acıdım verseydin yiyecektim

Yazacağım herşeyi
İster kız ister darıl
Yalan yanlış yazmam ki
Bire bir yazdım oku

Saygı duydum her söze

Tez geçiyor günler sizler bura gelince
Durdurmak çok istedim gücüm yetmedi
Döndüğünüz de arkanız dan bakarsam
Bir yıl geçmez ki gözüm yolda kalıyor

Sicaklık verdiniz bana çok zor geliyor

Yaklaştı bana kader güleceksin bir kaç yıl
Görürse beni biri kıskançlıktan çok ağlar
Ayda yılda bir sefer serbes eti gülmeyi
Dağarcığı doldurdum bana bir yıl yeterli

Alahtan yok yanımda yatmayı unuturdum

Gözümü bağlayın atın beni denize
Gidiyorum dönmem artık sonsuza
Hayallerim öldü gömdüm toprağa
Kalmam gidiyorum çok uzaklara

Yoktan var etmiştim sizleri burda

Etrafa kimseye zarar vermedim
Çıkar biri derse şikayetim sana
Gocunmam öperim elini hemen
Özür dilerim o şahıstan bin sefer

İnsanlık özü müslümanın şartıdır