Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Aile yapım el vermiyor arkadaş
Yaşlandım ev dar sığmıyorum ki
Müdürdüm sevildim muhtaç olmuşum
Gerçek sevdim huzur evim güzeldir

Yiyecek içecek burda çok vardır

Unutmadım yaşamadım çocukluk
Annem babam dediklerini yapardım
Bilmezdım yaşlanıp burda olacam
Toz penbe dünüyamı yaptım oyuncak

Sınırlar çok zordu aşmak bıraz zordu

Bağrın açık yuva senin her yanın
Yolcu burdan geçer adı ipek yol
Ferhat şirin bu yoları çiğnemiş
Iğdır dan geçenler hayran kalıyor

Aras coşsa kimse durmaz önünde

Gel güneş batıyor gölgem kalmadı
Yüreğin ne diyor bana sen bakma
Kendini sen dinle evet ya hayır
Sevmeği unutmuş sen bir hayınsın

Diyecek sözüm yok yol burda biti

Erken güneş doğdu şansım olmadı
Sen gitin gideli ben o ben deyilim
Seni ben aradım yok oldun birden
Seni bulsam o gün kurban kesecem

Kendime yaptım ben kayıp etim seni

Büyüme çocuğum kal aynı boyda
Korkuyorum sen gidersin uzağa
Zor olur gidersen bir de bana sor
Kol kanat ben gerdim sırası sende
Ağlarsam siz gülün mutlu olurum?

Esirdim bir zaman senin elinden
O gün bu gün kurtuldum senden
Mutluluk parayınan giti dönmüyor
O sensin işte beni bitirdin sen

Zor günler geçirdim kış yaz her gün

Eski günler yok artık birdaha geri gelmez
Yarı tok dolaşırdık ses çıkmazdı çocuktan
Sofra akşam kurulur baba anna çocuklar
Bismilah la başlanır çok şükür Allahıma

Ayakyanıl yarı tok çalışmak gerekir yazı

El salarsam kim görecek dağlar vardır arada
Bakmayın yolara geleceyim zamanı söylerim
Zor olur hasiretlik yaşıyorum alışamadım ki ben
Götürün nere var benzemez ki dağlıyor iyleşmez

Düşmesin elime çok çektim ben ağlatmam

Elimin icinde senin adin var
Baktikca hatiran canli icimde
Nefes aldigimda aklimda adin
Ben sevdim seni bile söyleme

Elimi sakladim inan her seyden