Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Dağıtma saçını kapatmış yüzü
Güzel gözlerini görmrk istedim
Yaradan da seni güzel yaratmış
Çok şanslıyım seni ben almışım

Boşa yaratmamış seni yaratan

Mutluyum umutluyum yeter ki gül bıraz
Toz etme etmem ki mutluluk bize lazım
Ateş su ile söner üfleme sonumuz bu
Pişman etme gel bekletme yorulmuşum

Gönlümde yer ayrdım senin yerin ayrıdır

Değişmez çizgi var anlımdakı yazılar
Nere gitsem orada adresim elindedir
Vaz geçtim gülmekten ağlatma yeter
Yaşadığımla avunum olmuş bilmece

Sekiz köşe kasket koydum kafama

İçerimde demet olmuş sevgiler
Ayrılmaz bitişmiş sanki yumaktır
Ne yemeye benziyor ne de suya
Bitmez ki bu sevgi hergün çoğalır

Hergün birisini görsem rüyamda

Her meyvanın tadı başka oluyor
Koklarsan başka yesen başkadır
Yedim bağda çok uzakta gelmiyor
Kiraz elma armut şaftalis de var

Kendim yetiştirdim bağda yemeden

Nefesim yetiyi kadar bakarım
Yaptıkların çok ödüyemem ki
Sen sevme ben sevecem seni
Mehremet çok sende af et beni

İnatın yüzünden ağladım burda

Çilem bitmez umut bende kalmadı
Yad oldum sizlere vurmeyın yeter
Çürüdüm burada esmiyor rüzgar
Dal oldum yapraklarım yemyeşil

Görmezler ki aslan uyku çekermiş

Damağımda kaldı senle yediğim lezetler
Hayeler kurmuştum kaçtı benim elimden
Alt üst oldu yapacaklarım vırane olmuştur
Rüyamdaki hayeleri göremem ki birdaha

Yalızlık zor dostum düşme sakın feleket

Her yıl yaşıyorum sanma burada
Sensiz yaşanmaz ki özledim seni
Uzaktır aramız mektuplar gelmez
Yabancı olmuşum barı selam ver

İlkbahar da kış da canım istiyor

Karartın dünüyamı üstüme gelme
Ayırmadın ki kalsın dudak izinden
Sevdandan kalmışsa bana da öğret
Dudak payı sen bıraksan yeterli

Dolaşıyor bulut hiç şansım yoktur