Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Yaklaştı bana kader güleceksin bir kaç yıl
Görürse beni biri kıskançlıktan çok ağlar
Ayda yılda bir sefer serbes eti gülmeyi
Dağarcığı doldurdum bana bir yıl yeterli

Alahtan yok yanımda yatmayı unuturdum

Gözümü bağlayın atın beni denize
Gidiyorum dönmem artık sonsuza
Hayallerim öldü gömdüm toprağa
Kalmam gidiyorum çok uzaklara

Yoktan var etmiştim sizleri burda

Etrafa kimseye zarar vermedim
Çıkar biri derse şikayetim sana
Gocunmam öperim elini hemen
Özür dilerim o şahıstan bin sefer

İnsanlık özü müslümanın şartıdır

Ben unutum kini sen devam etsen
Ne kazandın bilmem beni kovunca
Önce gülüyordun şimdi ağlarsın
Sen kendine ördün çorabın biti

Burnumun direyi burdan size sızlıyor

Dilime yazdım seni aç koymam
Zararlı yemedim dokunur belki
Sen ben senden de kıskandım
Zararlı varsa alırım senden

Ne olur dilimi kurutma benimin

Kör kütük sarhoşum seninin için çok içtim
Görünce belki de senden para atarsın
Belki sen sevinirsin tanırda tanımasın ki
Tek gelişini bilirsem ben yolunu beklerim

Yemin mi etmişsin burdan sen geçmeye

Sevgiye güvenmiştim beni çok ağlatı
Yalvardım olmadı ki unutacam çıkmıyor
Gidince ağlatıyor sevginin adı koy
Bıraksın gideceğim beni sormasın ki

Bu sevda çoktan bitti ben o deyilim ki

Vakit dar gidiyorum buradan
Hastayım kim var ki yanımda
Olsada değişmez ki yolcuyum
Bıraktım ben boş gidiyorum ya

Kalana kimse pay etmelidir

Gülmeyi ben aldım sana verdim acıyı
Bayramda yok oldun burda rahatım ben
Sürgün olmuş gibi kapatım kapıları ben
Sen yoksun zaten olsan da farketmez ki

Belki yükün benden fazladır senin

Ne umutlarım varıdı şimdi hepsi kurumuş
Yapamadım aldılar ölü ne yapar bilmem
Güvendiyim dağlara kar deyil taş yağıyor
Bende bu şans var yaklaşmayın yakarım

Ağlamadan yatamam benimle arkadaştır