Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Sevginin özünü yaşadım fazla
Öyreti sevgiyi sakladı bana
Deyerli sevgisi kendisi kadar
Ben onsuz yapamam erken yatarım

Beni o sırtında gezdirdi fazla

Okuyanus ötesi kaldı benim hayelim
Hayelerim olmadı çocuklara bıraktım
Yaş o yaş değil ben de çok değiştim
Hayata yenilimişim kalkamam ki ayağa
Armağanım uzakta bir alo ses geliyor

Ben sevdimi tam severim bırakmam
Isıtırım kucağımda nefesimle uyatmam
Öperim koklarım sararım her gün
O benim aşkımdır o benim sevdam

Aşkın adı sevda olsun yanmasın

Geçti ömürüm gelmedin ki yanıma
Perişan halım vardı görenler ağlar
Sana kavuşumanın yolarını kapatın
Seviyor sanmıştım burda kavurldum

Gece gündüz yol çekiyor gözlerim

Sevginin mekanı yuvası olmaz
Kim nekadar istiyorsa sevcek
Kendimi adadım sevgi yoluna
Sevmeyenler sevmesini bilmeli

Sevgimi ben herkese dağıtım

Sevmedim ki senin gibi arkadaş
Bıraktın sen beni zamanım durmuş
Çiçekler açarken tutmuş olsaydım
Uçtu bülbül viran olmuş yuvası

Beni gören tanımaz ki yollarda

Sevemedim senden başka kadını
Çok çaba harcadım olmadı olmuyor
Sen girdin sen çıkmadın içimden
Bende mı var hata kovmam gerekir
Çok uğraştım kovamadım yenildim
Zehirlendim senden kalmış içimde

Ne hayeler kurmuştum sana demedim
Bu gün sevgililer günü yetmezmı bu
Sana sorsam ne yapalım biz bugün
Bir çiçek vadetsen sanarım bağdı

Çiçeyin kötüsü olmaz ki bağda

Çalıştım gülmek için engel oldu birisi
Sana ağlamak gözüme görünme ki
Güvendim kendime şimdi burdayım
Gülmek için yola çıktım gülüyorum
Sevmek içn gülmek ağlamıyacaksın

Seni bekliyorum yol kenarında
Ağaç var gölgesi keskin sicak
Hudut taşı gibi oldum burada
Yalanı öğretme günahı çoktur

Ben insanın dürüstünü severim