Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Bilmiyordum sevmesini çok sevdi
Atamadım içerimden yer verdim
Alışmıştım onsuz baktım yapamam
Bedeli sevmek alacağı göz yaşıdır

Adını demem ki gizlidir bende

Bir kula köle oldum her gün beni ağlatı
Gideceğim yoları kapatmış nere gidim
Ağladım olmadı yasak mı bana gülmek
Yardım et tanırım birdaha hata yapmam

Çok sevdim bıraz fazla ağlamayı hak etim

Kaşına gözüne kurban olduğum
Sana bir canım var iste veririm
Sana öylesine hasiret kalmışım
Tez gel o gün bayram edecem

Tez ulaştı küsmüşsün benden

Bitirme ne olur gülmedim güldür
Vakit var yaklaş ben o adamım
Yaram derin mehlem sen olsan
Gidersen bu yara bende kalacak

Yara benim olsun adını sen koy

Başımı eğmedim eğmem ki menfat için kimseye
Tanıyor herkes aç kalsam tok salanırım istemem
Ağlarım bazan gizli çaksin bedenim ki kimseler
Fırangaya vuruldum benim sevmeğe hakım var

Yalan söyleme ki dik dur karşımda utanma sen

Öldüğüm de gelmeyin rahat edin orada
Ben bir zaten ölüyüm sizin haberiniz yok
Siz orda ben burdayım kim kimlerdenim
Boş verin gülün siz beni düşünmeyin ki

Saymakla geçmiyor bugün ha yarın var

Ümütlerim kaldı ayrıldım ya senden
Koymuştum o eve saklıyıdı benden
Bir sen biliyordun birde ben evde
Böldün sen yarıya almadan ayrıldım

Yıkıldım o günü bana sen gelmedin

İçimde sen varsın gezdim yılarca
Yanarsam dumanı sen olsan yeter
Beni koyup başkasına bakarsan
Beni sen vur gizli deme kimseye

Kar yağsa kıyamet kopsa biranda

Acımadan vurdular ben kimim yok saymışlar
Nefes almam zor benim vuranlar acımıyor
Kin nefret çok birikmiş vurun gözüm kapalı
Demem ki kimselere vurun sizde kurtulun

Heram lokma yemedim yedirmedim çocuğa

Ağlamak istedim doyunca bu gün
Yasakmı inadına bu gün gülecem
Zaman aşımına uğradım demek
Ne soran vardır sevinen çok var

Özledim ağlamayı uzakta kalmış