Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Ağlama sen gönlüm seni aç bırakmam
Gülmek senin içindir mutluluk yakında
Acele etmem ki seven mutlak çıkacak
Çirkin yok ki zaten gönül seven güzeldir

Güzeler kol gezer ben beğenmem ki

Bu şans bende varken yolda kalmam ki
Aç kalmam çok veren elim şimdi alıyor
Vermeden alanlar sürüm sürüm sürünür
Verki sen alasın görenler de öğrensin

Sevginin özünü yaşarım ben doyunca

Can alacak azırayıl kapıyı açık koyar
Girdiğinde içeri kimse dur diyemez
İnsanlık bende kalsın azırayıl musafir
Gelmişti can almaya bak acıdı gidiyor

Korkudan bak sararmış azırayılı görünce

Şapkamı çıkarıp eğilmem gerek
Güzel gördüm bu güzel başkadır
Nefes almak için bakma gözüne
Gözler güzel gamzesi de fazladan

Yaradan yaratmış geziyor yolda

Çatlak dudağımı islatı göz yaşlarım
Bekliyorum bitmedi içimde bir ses var
Titiredi elerim karşımda resim vardır
Gelecek bana bir gün yolara bakmam artık

Kan ağlıyor içimde ona olan sevgi var

Aşkımı anlatmaya cesaretim yok olmuş
Kütük gibi aşıktım gizli sakladım senden
Hesap etmemiştim ki kapıda kalacağım
Kalbime yenik düştüm kayıp etim aşkımı

Sen gitiğin yoları ben bin sefer dolaştım

Yüreğimde yara var iyi olmaz ki benim
Çizik çizik etmişsin senin adın yazılı
Benim yara kabuk koymuş benimdir
Mehlem sürmem ıslatsanda yeterli

Acıyor yaram benim kabuk koymuş üzeri

Dünüyamız güzeldi mahfetik her ikimiz
Gülmek yasaktı bana gizli yerde güldüm
Kaç sefer sıra geldi gülmek bana yasaktı
Geçmiyordu günlerim çıktım ben uzun yola

Ateşimi öçmeye hiç gerek yok düşmez

Düşmesin bir daha yerinden yaprak
Çalmasın ki azrayıl kapıdan gitmez ki
Bırak sen gülmeyi ağlasan da boştur
Hizla uzaklaşma sen ağlaman boşa

Tanıma sen gülen biri varsa uzak dur

Vur beni sen öldür kanım akmaz ki
Anılar çok vardır sen sardın beni
Mapusa düşersen evde yatmam ki
Kapında köleyim sen ister sorma

Sevgin çok büyüktür bana yetmedi