Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Buruk yatacagim ben bu gün yine
Ibo sov baslamis yardim sel gibi
Karsida filistin zülüm ban baska
Yapan israyil dir bu nasil zülüm

Kesildi nefesler gelmez ki yardim

Virgül nokta o kadar var ki insanda
Görmeden ön yargı yaptığım vardır
Kendimde hata olduğunu anlarsam
Gider özürdiler hatamı itiraf ederim

Nokta virgül vardır kaldırma yerinden

Kışı bahar sandım yaz hiç gelmedi
Solusam havayı senin sanmıştım
Aşkım penbe dünüyanlara dalmıştı
Zehir versen yok demem ki içerim

Rüyama sen girsen gel gör halımı

İstemiyorum ki artık sen gelme
Ben değiştim kurudu gözlerim
Gelsen ne yazar zamanım yok
Gülmeye çalışacağım bakalım

Görünme gözüme istemiyorum

Sevginin adını sen bana koydun
Sensiz ben yıyemem o işte sensin
Bana söylenen yalan sözler var
Bir sen kalsan seni asla unutmam

Belkide kırmışım nezaman seni

Dilim dilim olmuş ağzımda dilim
Sana küsmüş haberim yok anlatın
Ağlıyor gözlerim söze bakmaz ki
Sensiz gülmek bana sanki işkence

Hayel kurdum bırakmadın yatmaya

Cumuhurriyet bak şimdi kenetlemiş herkesi
Olmasaydı cumuhurriyet köleyidik biz etrafa
Sarılalım sıkıca ne dediğimi sen anlarsan
Cumuhurriyet bak şimdi bizden birşey istiyor

Birisinin ağzına sığmadı ki cumuhurriyet

Kızıma oğluma anlatım olan eski ne varsa
Kıralığı anlatırdı babam bana çok eskiden
Evlerde kıralar konuşamaz dık ki biz evde
Babam kıral olmuştu anneme söz yoktu ki
Ben istemem kıralık cumuhuriyet çocuğuyum

Acıtma ne olur canım acıyor
Basmışsın sen tuzu iyi olmadı
Birdah uğramam sizin oraya
Yeti ağlamaktan tutuldu gözüm

Kime zarar verdiğimi söyleyin

Bir insan birini kaç kez öldürür
Unutum sayısı o kadar fazla
Her yerim iz dolu nişana ondan
Vurdu beni acımadan gidiyor

Bunu yapan özüm gibi özümdür