Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Buruk yatacagim ben bu gün yine
Ibo sov baslamis yardim sel gibi
Karsida filistin zülüm ban baska
Yapan israyil dir bu nasil zülüm

Kesildi nefesler gelmez ki yardim

Virgül nokta o kadar var ki insanda
Görmeden ön yargı yaptığım vardır
Kendimde hata olduğunu anlarsam
Gider özürdiler hatamı itiraf ederim

Nokta virgül vardır kaldırma yerinden

Kışı bahar sandım yaz hiç gelmedi
Solusam havayı senin sanmıştım
Aşkım penbe dünüyanlara dalmıştı
Zehir versen yok demem ki içerim

Rüyama sen girsen gel gör halımı

İstemiyorum ki artık sen gelme
Ben değiştim kurudu gözlerim
Gelsen ne yazar zamanım yok
Gülmeye çalışacağım bakalım

Görünme gözüme istemiyorum

Vurun görmesinler utanırım komşudan
Dövün beni gizlice kararmasın biryerim
Kum torbası bırakın duyulmasın etraftan
Korkarım sizlerden hasiretim çoğalır
Çekin asın yok demem uzkta kalmayın

Yalanlar çoğalmış geçilmez yoldan
Okuldan diplama alan insanlar
Konuşuyor büyükler dinler küçükler
Büyütüp okulda aklında bakan

Yalana nerde yer vermiş kuran

Ne kurtlar töremiş aslan şaşırmış
Tilki toz ediyor çakal da orda
Köpek havlar yaklaşırsa sırtlanlar
Aslan av geziyor ceylen yokmudur

Toplandı meclis sıra geldi bölmeye

Ağladı annalar kara bağlamış
Gözyaşı selidi bakıyor düşman
Vatan için öldü sen ne diyorsun
Bunlar sorulacak af etmez allah

Türkü kürdü lazı bin bir ırkı var

Seni iyi tanıyorum sende beni
Sağın solun beli değil soruyum
Ceseret varsa sormak gerek
Kapını açıp kim giriyorsa içeri
Seni tanıyor demek düşünelim
Karıştı demek ortam kaçalım

Sen yoksun yanmıyor lanbalarım
Yollar karanlık ay doğmadı burda
Kalbim dinlemiyor yoksun istiyor
Sayıklıyor seni yatmadı ki geceler

Şafakta kalmadı ki yıldızlar gel