Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Senmisin adını söylesen ne var
Aklım sende gönlüm halen ağlıyor
Kim demiş erkekler ağlamaz asla
Susmuyor bu gönlüm seni istiyor

Boşuna ağladım meğer sevmezmiş

Açım ben sevgiye açım ben size
Siz olmadan dünya dar gelir bana
Özlemim hasretim beklemez güze
Yavrusuz her yuva dar gelir bana

Zengini dost sayanlar para kesesi olmuş
Fakirlık hastalık dır cebinde delik çoktur
Hikayeler çok vardır hepimiz de kardeşiz
Sıra bende gülecem akşam gelde bakarız

Mutluluk uzak sana gelmek istemiyormuş

Aynalar sen söyleme gizli sırımı söğleme
Gördüğümü saymasam aynalar bana şahit
Ayna küsmüşüm bana kendimi göremedim
Hasiretim cemalına seni unutmak dordur

Bakmadan sen aynaya çıkamasın dışarı

Göhsünde ay yıldız var arkanızda Türküye
Gururlandık dün akşam sıra geldi almana
Karşımızda almanlar korkudan titiriyorlar
Geldik yarı finala bizim çocuklar bunlar

Şefaf olun avurpa hakemler bize yanlız

Aç gözüm doymadı benim sevgiye
Ne zaman öleceyimi kimse bilmiyor
Her sevilen insan bilmesi gerek
Ben haps olmuşum kim seviyor ki

Ben nasıl yaşadım ki sorun yılara

Tüketin sen beni sonum geliyor
Bu senin yaptığın insanlık değil
Kendim için ayırmadım günleri
Sizin için ben yok oldum sevinin

Sizden istediyim fazla yok zaten

Kükürerdim birzaman hızlı koşardım
Kesti bu hızımı o biri var ya
Seviyorum sençık evimden
Yalvardım olmadı ağlatı beni

Adını koymadan kaldım dışarda

Durmak bilmiyor ki vuruyor her gün
Geçmişte çok çektim halen bırakmaz
Kaçtım ben felekten sandım bulmaz
Nere gitsem korkuyorum ben ondan

Ben küstüm kalmadı güvenim artık

Hesapta olmayan çıktı karşıma
Karıştı ortalık bozuldu dünüyam
Vaz geçtim adımı atım geriye
Düze çıktım kendi beni bırakmaz

Hesapta düzeni ben bozdumise