Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Dost bildiklerim vurdu arkamdan
Aldı sırım vermedi ki kendinden
Bilmiyorum ne derdi var benimle
Su ekmek yedirdim doymadı gözü

Tufan kopsa bu tür adam çok vardır

Bahçede güler yas tutmuş bu gün
Açarsa gülerim kurban kesecem
Selam salsa ben kendime gelecem
Dost için ben kendimi harcadım

Kardeş kadar yakın oldum herkese

Ayak yalın çırçırpak tarlada çalışacağız
Ekmek has buğdaydan tandır lavaşıdır
Elimle başak yaptım tek tek toplamışım
Engebeli yolumuz sevgi var kopamayız

Hayaler boşa giti şehir büyük sevmedik

Bırakın gitsin dönersede af etmem
Ben ağladım birkaç gün sıra onda
Zor günler geçirdim unutamıyorum
Elini uzatmasın zehir olur korkarım

Bakışı başkadır tutarsada bırakmaz

Duvarda teselim o resmin var ya
Dudağın mühürdü unutamadım ki
Kurumadı ki dudağım o anki gibi
Ben sana aşık olmuştum demedim

Ölünce bitecek acıyor içim deme ki

Seni ben tanırım çok gelme birdaha bana
Çırpındım hastayım tek kalmışım burada
Göz yaşım sel olmuştu gülüyordun bana
Gelme artık birdah geç oldu hiç yalvarma

İnanmadım ki baştan sana çok yalvardım

Sığdırdım içime son nefesimde
Avcı sensin ceylan ben olmuşum
Cenete sen olmadan ben gitmem
Sevgin bırakmıyor ben nasıl yatım

Seke seke bir zamanlar gezerdin

Sen beni çaldın ağlatma yeter artık
Geri vermem yaşayamam ki ben
Alıştım ben sana seni bilemem ki
Yeter ağlatma bukadarı çok bana

Nefes kadar yakınsın kal gitme sen

Kuşlar uçuyorsunuz ben den selam götürün
Sorsa yar deme hasta sana selam getirdim
Gurbet işte çok özlemiş sizler de uzaktasınız
Geldiğinizde haber verin sakın ola çok kızar

Kader atı kızmıyor ki kurbet zordur kızmıyor

Sehretmeden ayrıldın bakamadım ki doyunca
Haksızlık oldu bana birdaha görmem çok zor
Sevenin bedeli bumu ben ağlarken gidiyor
İçimden ağlıyorum kimse görmez zaneder

Başım dik geziyorum gururluyum burada