Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Ben kırıldım birkere birdaha görmem onu
Gelse açmam kapıyı kapıya ördüm dıvar
Beni çok kırdı biri adını ben diyemem
Uzak kalırsa benden teşekürler ederim

On yılımı yemiştir istesem vermez geri

Ben avere oldum burda yolarda
Gelceyin günü saydım bitmiyor
Perişan oldum ben kime söyleyim
Benim bu çektiyim bence işkence

Hiç gerek yok soru sormam kimseye

İnsan oğlu yüksekten bakmak ister her şeye
Geceyi düşünmeden yatıp kakmayanlar var
Gündüz oluyorsa gül sonu gelecek bunun da
Sağlığına iyi bak mal kalacak gideceksin

Gelecek sözlere aldırma yürü bakma ardına

Kapatım kapıyı bir kaç kişiye
Hele seni unutamam ben istek
Yazmışım adını silemem senin
Ağlatın sen beni sanki esrem

Sen gelme kim gelse kapı açıktır

Öldü de sevin çaktırma ki kimseye
Yalancı çıkma ki fotrafı as köşeye
Aklına gelince sen beddua edersin
İsteyince oluyor haklı olman gerekir

İstemem ki birdaha senle evlenmak

Sevdamı yükledim tren kalkıyor
Geç kaldın kapılar kapandı bir bir
Şimdide olsaydın aynen yapardım
Benimle gelmeyene kapım kapalı

Tufan kalktı sel de beni götürdü

Bekledim karanlik geceler de seni ben
Bekleyen ben söz verip gelmeyen sensin
Sordum seni aynalara yalan söylüyor sana
Kapatin sen kapiyi yalanina ben kanmam

Bak kendine mutlu musun beni yedin tüketin

Kalbimi bıraktım kaldı sizlerde
İstemem kalsın benim deyil ki
Mutlu olmadım ki kalpsizim ben
Süçüm benim büyük af etmeyin

Emin yere bırakmışım kalbimi

Özür dilerim ben hakım olanı almadım
Elinden tutupta sokak sokak gezerdim
Kader diyelim yaz çektiklerim zor bıraz
Torun torba uzakta içim yanıyor sönmez

Derin yaram var benim iyi olmaz kanıyor

İkizmiyiz sensiz burda yanlız duramam
Ezik ben büğüdüm seni asla unutmam
Yokluğun bitiriyor sen barı üzme barı
Ağzımda çiğniyorum incitmem ki adını

Ağladım yılarca kimsem yok ki burada