Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Adımı unutum kim sürgün koymuş
Yaşamak bu deyil ağladım her gün
Sevgiden yoksulum nasip deyilmiş
Ağaç sevgi ister yıkıyor yağmur

Kaçkez ağlanırmış bilene sordum

Unutulmaz günleri yazdım buraya
Ben de olan senden fazla okudum
Zor günlerim geçti bak sürgünüm
Yanlızlığım diken güller uzakta

Umut ben bağladım size orada

Duvarda teselim o resmin var ya
Dudağın mühürdü unutamadım ki
Kurumadı ki dudağım o anki gibi
Ben sana aşık olmuştum demedim

Ölünce bitecek acıyor içim deme ki

Seni ben tanırım çok gelme birdaha bana
Çırpındım hastayım tek kalmışım burada
Göz yaşım sel olmuştu gülüyordun bana
Gelme artık birdah geç oldu hiç yalvarma

İnanmadım ki baştan sana çok yalvardım

Sığdırdım içime son nefesimde
Avcı sensin ceylan ben olmuşum
Cenete sen olmadan ben gitmem
Sevgin bırakmıyor ben nasıl yatım

Seke seke bir zamanlar gezerdin

Sen beni çaldın ağlatma yeter artık
Geri vermem yaşayamam ki ben
Alıştım ben sana seni bilemem ki
Yeter ağlatma bukadarı çok bana

Nefes kadar yakınsın kal gitme sen

Kuşlar uçuyorsunuz ben den selam götürün
Sorsa yar deme hasta sana selam getirdim
Gurbet işte çok özlemiş sizler de uzaktasınız
Geldiğinizde haber verin sakın ola çok kızar

Kader atı kızmıyor ki kurbet zordur kızmıyor

Ben ben olmak için çıkmışım yolara
Hayat galeş olmuş benimle güreşiyor
Ben giderken hayat çelme takıyor
Yollarda yoruldum hayat beni harcıyor

Tren kalkmış gidiyor çalıyor uzun sılık

Ben şanslı doğmuşum doğmayan çoktur
Kimi dışarıda kalmış kımı yetim hanede
Annasız babasız büğen o kadar çok ki
Bu günümüz güzeldir şükür etmiyoruz ki

Çocuk yapmak basit büyütmek zordur

Sehretmeden ayrıldın bakamadım ki doyunca
Haksızlık oldu bana birdaha görmem çok zor
Sevenin bedeli bumu ben ağlarken gidiyor
İçimden ağlıyorum kimse görmez zaneder

Başım dik geziyorum gururluyum burada