Nasıf Acar Şiirleri - Şair Nasıf Acar

Yıldızlar,
Yanıp yanıp sönüyor tepemde
Göz kırpıyorlar her biri,
Ayrı ayrı….
Seviyorum yaşamı,
Her zerremle.

Elinden,
Serçe gibi uçup gider,
Zaman denilen mefhum( Nosyon ) Tutamazsın,
Çocukluğun, gençliğin,
Zaman yolculuğunda,
Beklemez durakta...

Anne ben geldim !
Uzak yolları arşınlayarak
Sesin, türkülerin
Kulaklarımı çınlatarak
Anne ben geldim!
Girişinde köyün

Bu gün
Anneler günü
“Anne” sözcüğü
Aklıma geldiğinde
Burnumun direği
Sızlar

Bütün kemiklerin birden kırılır,
Annen öldüğünde
Sen enkaz altında kalırsın.
Lal olursun...
Kör olursun....
Bağlanır kolların,

Aslında
Pek farkı yoktur
Ha anneniz gitmiş
Ha babanız gitmiş
14-15 yaşlarında bile olsanız
Üstelik

Ağlamayı yakıştıramadım kendime.
Kelimeler kördüğüm oldu,
Dolandı durdu boğazıma...
Çözülmedi bir türlü,
Durdu orada...
Yutkunamadım....

Kasım kasım kasıldıktan sonra,
bir aralık,
aklın başına
gelir gibi oldu senin...
İşte o aralık dellendim.
Düşüncelerimi ara ara,

Geçte olsa birazcık
Masmavi gökle birlikte
Yaşamda başlıyor bütün ışıltısıyla
İçimizde
Gök gürlüyor, çatlıyor
Var bir sıkıntı

Sonsuzlukta belirdi
Meçhul bir kadın imgesi
Ve uzantısı
Düştü dağların gölgelerine
Aldı onu esintiler
Bıraktılar denizin ortasına