Nalan Uzer Şiirleri - Şair Nalan Uzer

Sessiz bir doğa var içimde…
Olur olmaz yere, ne yağmur yağıyor
Ne fırtına var
Ne erozyon toprakta…

Bir umut çatlıyor, çiçek açıyor içimde

Sessiz sedasiz akıyor anılarım

Sevdaya dair olanlar boş bomboş
Elle tutulacak bir şey yok
Ne acı ne özlem ne yara

hayat bir lüna park sanki
dönen dolaplar
hedefi vurmaya çalışan
ama genellikle ıskalayan oyuncular
ve palyaçolar
bense elinden elma şekeri alınmış

Mayıs, haziran, temmuz derken ağustos da aldı başını gidiyor ..Sene 2017 ne çok yıllar kalmış geride... Sular seller gibi akıyor zaman..Artık eskisi gibi takilmasam da ışık hızında akan zamana; arada bir böyle irkiliyorum, korkuyorum işte ..

Eskiden şunu yapamadim, bunu yapamadım, yapamayacagim, hayata geç kalıyorum korkusundaydim, şimdi korkularim değişti..Yarınlarda belki de olamayacağım, bu güzel yaşamdan göçüp gideceğim korkusu aldı yerini..Yaşam yaşamaya değer; başımı kaldırdığımda gördüğüm gökyüzü, başımı indirdigimde gördüğüm çiçek böcek, canlı cansız ne varsa mutlu ediyor beni..

SEVGİLER HAYAT

Yazmak eskisi kadar mutlu etmiyor artık; belki de mutlu olacak, mutlu edecek daha çok şey buluyorum kendime ....Eskiden olsa nerden başlar, nerelere giderdim şimdi. .Mesela; peri masallarına ilgi duyup; cadı masallarına takılıp kalirdi kalemim.. Biraz asabi, biraz ısırgan, biraz harlak, biraz gürlek yazardı da yazardı. .

Düşünüyorum da; mutlu, hayatla barışık insanlardan şair ya da yazar cikamaz bence..Umutsuzluklar, mutsuzluklar kalemi yetenekli ve okunasi kılıyor galiba☺.

Merak ederim kendim bile
dondurucu soğuğun altında nasıl var oldum bunca sene
O, üşüdükce kaçtı sıcak iklimlere
bense deneyemedim bile
Korktum sıcaklara alışırsam, o'ndan olurum diye

SPONTANE

Yılın en uzun gecesinde, kısa cümleler kuruyor olmamın, ilham eksikliğinden ileri geldiğini bilmeme rağmen, zorluyorum kendimi ... İlle bir şeyler karalayacagim diye diretiyor kalem, boşuna mı içildi o iki kadeh...'Olmuyorsa zorlama' sözü tırıs geçse de, olmuyor işte, kağıt boş bekliyor...

Biliyorum yazacak çok fazla şey de yok artık, yıllar hepsini yok etti...

Geceleri fener olan, gündüzleri sönermiş
Bakarsan dünya, yakarsan kül olurmuş
Kirpi kaktüse kendini yakıştırır, tipimi buldum dermiş
Yüksek uçan, sert düşer
Esamesi okunmazmış

Neler değişiyor neler
Hiçbir şey aynı kalmıyor

Bakma gökyüzünün hâlâ mavi olduğuna
Ne renklere bürünüyor, zaman zaman

Ne para ne pul
ne şan ne şöhret

Bir çınar ağacının gölgesi
bir kumrunun sadakatı
bir köpeğin dostluğu