Nalan Uzer Şiirleri - Şair Nalan Uzer

Ne yanacak bir dert
Ne anlatılacak aşk kaldı

Ne uzun yollara umutla bakan göz

artık kal gittiğin en son şehirde
o şehrin ışığı bu kadar aydınlatmışken yüzünü
havası bu kadar açmışken içini
koşma hemen tren istasyonuna
sallama mendili

Ne kayan bir yıldızın peşine takılıyor artık kalem, ne suyu çıkmış hayallerden, destanlar yaratıyor. Yıkık kentlerden geçmiyor, çıkmaz sokaklara uğramıyor. Zırva aşklara methiyeler düzmüyor. Sağlam bir ağacın gövdesine rastlayıp, yaslanmadıkça, çözülmüyor dili, yazmıyor boş sözleri, kararlı…

Hiçbir temeli olmayan, havada uçuşan sevda sözleri, toz zerrecikleri gibi gelişigüzel savrulurken; çınar ağacının gövdesine yaslanmış bir kalem yakar bu dizeleri..Çözülür dili, o gün mısralara değil yüreğe akıtır içini..Ne kimse bilir ne kimse duyar, sadece yaşar..Yaşar bu kalem, kararlı..

23.12.2015

Sordu kadın;
Yüreğin kaldırabilir mi kocaman bir aşkı
Sığdırabilir mi sevgiyi, sadakatı
Enleminden, boylamından haberin var mı?

Yüreksiz yürekler tanımıştı kadın

Küçük mutlulukların tutsağıyım ben
Bir tebessümden
Kalpten gelen bir güzel sözden
Etkilenirim derinden...

Anlamam sahteden, sahtekardan

Mağrur sevda
Avutmaz yüreğimi sarmaz beni
Soğuktur elleri Üşütür ellerimi

Ruhu ruhuma dokunamaz
Isıtamaz içimi

Dikenli teller yüreğimi yırtarken
Acımasız bir ateşte diri diri yanarken
Gözlerim fal taşı gibi açılmış
Dizlerim titrerken
Doğduğuma pişman eden
Acıyla kıvranırken

Bu gece resetledim yüreğimi
olumsuz hiçbir şey
hiçbir şey düşünmüyorum

Asık bir yüz
yaşaran bir göz

Bir sonbahar yaprağı ne işe yarar ki
Ekemezsin biçemezsin
Çiçek bekleyemezsin

Kandır kendini no frost benzeri
yalancı gecelerde
Bir söz bir aşk bir duygu ara
uzayın boşluğunda