Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

Yolunu gözlerken Sevgili
Söyle!
Neden ilerlemez bu saatler
Yoksa akrebin ayakları felçli mi?

Nerden gelip dokundun
Uyuyan yalnızlığıma usulca
Bak işte uyku tutmuyor artık
N'aparım şimden sonra...

Toprağınım...
Kutsal topraklarca, sana adanmış
Anadolu topraklarınca bereketli
Kök sal salkım saçak

DÖNEKSİN DÜNYA

Döneksin gerçekten Yalancı Dünya
Sözlerin özüne uymuyor senin
Soldurdun gülümü, kırdın dalımı
Vicdanın, insafın yok mudur senin?...

DÖNMEYECEKSEN


Asılsız sözlerle dil dökeceksen
Ellerin önünde diz çökeceksen

Çok bilinmeyenli bir denklemdik
Çarptıkça bölündüm parça parça
Un ufak oldum zamanla
Ara bul, topla beni,

DÜNYA BARIŞ GÜNÜNDE ÇOCUKLARDAN BÜYÜKLERE BİLDİRİ

Değerli Büyüklerimiz…
Ne diliniz, ne dininiz, ne ırkınız, ne renginiz ne mevkiiniz, ne de zenginliğiniz inanın bizi hiç ama hiç ilgilendirmiyor. Biz sadece kardeşçe, barış içinde, huzurla yaşayacağımız bir dünya istiyoruz. Gökyüzünde kuşlarının özgürce uçtuğu, ormanlarında vahşi hayvanların bile kardeşçe yaşadığı havası, suyu ve insanları kirlenmemiş bir dünya. Çocuklara, kadınlara şiddet uygulanmayan. Uçurtma uçurabileceğimiz bir avuç mavi gökyüzü, kâğıt gemilerimizi yüzdüreceğimiz birazcık su. Beton yığınlarından inip yere basınca oynayacağımız bir nefeslik yeşil alan…
Nedir bu doyumsuzluğunuz? Patlayan silahlar, akan kanlar da ne? Kime, niçin? Neyi paylaşamıyorsunuz? Çekin kanlı ellerinizi mazlumların, masumların üzerinden. Susturun silahları. Ölüyoruz yavaş yavaş, görmüyor musunuz?. Yeter! Yeteeeerr!….
Önce kendinizle, sonra çevrenizle, komşularınızla barışık olun ki dünyaya barış gelsin. Atatürk’ üm ne diyor?: “Yurtta barış, dünyada barış”

DÜŞLERE DÜŞMEK

Telkari işlemeli düşlere düşüyorum
Gün doğmaya niyetlenirken
Her telinde sen…
Saçların, ellerin, gözlerin

Şimdi sen
Alıp başını gittim sanırsın
Oysa denizden esen
Tatlı bir sabah serinliğidir sesin

EFSUNLU BAKIŞLARIN

Efsunlu bakışların, dalarken enginlere
Suçlama aynaları, kabahat kimin diye
Seninle yaşadığım yılları sar geriye
*