Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

ağırlığıyla
ağırlanır söz
insan
özüyle

direniş:

güneşi eşelediğin son yaz
ruhunu okşadığın yetim ikindi
sahibini arayan deli sarmaşık
zamanın tortusunda
işaret fişeği

öznel yolculuklarda
evreni dolaştım
desem

son durak saydığım
yüz görümlülüğü ödenmiş

ruhuma üflenen alevdir sebebi
doğurgan kekeçliğimin

yaslanır karanlık buzluğan sessizliğe
köpüren bir enkazın
harından artakalan

ilkyaz gülü kadar düşsel
gelinliğini kuşanıyor güneş
budanma çağıyla beşik kertiyor
dolunay vurgunu dizeler

söğüt doğurmaya hazır

zamanı izliyordum
suyu kutsayan
çıngıraklarla

kimden
öğrendi kuşlar sabrı?

yoldaşındı bulutlar
insan soyu
ak pak

düştü sonra maske

-Emin Akdamar’a

kim ki suya anlatır karmaşayı
rüzgâra seslenir gibi
konuştuğu ile kalır

çokluğun tarifiydi içimdeki ada
yokluğun sihrini seçti
tersyüz edilmiş
bilmece dehlizleri

ucuza kapatılmış demirbaştı öznel duruşmalar

….(Yaşam Bilgisi 5) - Nâr Bilgisi (Göknâr)

buradan
hep giyinik geçti zaman

göz bağı