Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

- Augusto Pinochet'ye

unuttun
bir kış gecesi
denizden geldiğini

herkese lazımdı aşk

dinmedi kırlangıç fırtınası
tül mevsimine sulta duran
kemirgen saatlerde duymadı kimse

karanlığa dokununca
avuca sızan
hırsız buğudan söz ediyordum
:
gölgeniz kaçmıştı sizin
kısıktı nefesiniz

ah Herakleitos
içimi en çok besili egolar yakıyor
ve kurak bozkırların

görüyorum
nehirlerin ılgım salgım

mürekkebe ilişmeyi tarif ediyor logos
umduğumuz denizlerle
kadife ellerimizi

bir o kadar kesifleşiyor başkaldırış
bilgelik zarına eldivenle dokunarak

şaibeli kulelerin yıkıldığı
tan vakti dirilen
sancılı güneşten sor beni

o ki ateşini dindiremedi hiç!

gerilla güncesinde kâr hanenin
topluca kundaklandık böyle

edilgin şarkı ey!
billur köşkte baş otağcı
altın renkli kuşun

(hoyratlık ülkesini kuşkuyla yoklayan
kalû- belâdan beri muhalif ehven-i şer’e;
bin duayla giyinip sözün son hırkasını
aşkın zalim kuyusunda demlendi şair…)

bıçakla komşuyuz nicedir
kutsal tuza bağışlandı yaralar

sus'u sorgulayan sonsuzun
tetrakis hesabı

-“Şiir hiç de edebiyat değildir; bir yaşama ve ölme yöntemidir…”
………………………………………………….(Arseni Tarkovski)


çift-çapraz’a getiriyorlardı
sordum çağırtkanlara