Mutlu Gavcar Şiirleri - Şair Mutlu Gavcar

Yoktu birbirimizden farkımız. Acının fırınına düşmüştük, yaralıydık ikimiz de. Senin kanadın yaralıydı, benim ruhum. Senin için kanat neyse, benim için de ruh o idi.

Uçmak istiyorduk ışıklı, engin, hür semalarda. Hayat ağacının zümrüt kollarına konup şen şakrak sevda türküleriyle şakımak, muhabbet pınarından süzülen gül damlalarıyla gönlümüzü arıtmak, çiçek cennetinde rengarenk yuva kurmak, biricik yavrularımızın varlık ufkunda süzülüşlerini görmek, aydınlık bir tebessümle etrafımıza "merhabalar" dağıtmaktı dileğimiz.

*****
O yağmurlu cuma öğlesinde duvar dibinde bulduğum andan itibaren yeni umut, taze başlangıç, ne güzel arkadaştın sen bana!.. Birkaç günlüğüne hayal çemberim, konuşma hatta yazma vesilem, ilham pınarım, ilgi odağımdın... Aynı zamanda korkulu bekleyişim, titrek hassasiyetim. Ya şimdi?..

kaldırımda ayak izleri, diz boyu
içleri kir, irin, kin dolu
yürüyorlar sahile doğru.
yollar kıvrıla kıvrıla can veriyor
körfezin fosseptik girdabında
burunlar sarhoş oluyor istemsiz.

Ağır ağır dağıt çerağı, yâran-ı saba,
Ağır ağır dağıt ki,
Prizmanın yedi rengi bastı bağı.
Lacivert bir rüya mıdır gördüğüm,
Hayat çengelime takılı soru mu?
Müfessire kalmış gayri yorumu...

Orman ne canlı, ne güzeldir,
Arasında cıvıl cıvıl kuşlarla,
Diğer büyük hayvanlarla,
Ne güzeldir orman.

Ormansız yer kurak geçer,

Ömür hep böyle geçer sandık
Vehim kovaladık, hayal devşirdik
Kırk harâmî gibi sandık sandık.
Ebedî ticaretten usandık
Dünyanın oyununa kandık.
Gençlik gitti, film bitti

Düşmüştü hayaller bulanık suya
Daha gün doğmadan tel tel
Düşünmek buz bize, dokunmak ayaz.
Hapsolmuştuk kış boyu kör kuyuya
Sararıp solmuştuk güzden evvel.
Acır mı zamanın kirli dişlileri?

-I-
Kara saplandı bulvar, nerede bahar?
Umutlar donuyor bak, azar azar;
Yine de beklemelisin diyorsan,
Beklerim seni mahşere kadar…
(04/02/2007, 19:13)

Parmağımın ucunda sonbaharın busesi,
N’eyleyeyim şerbeti, özümde kar olmazsa!
Aşklar bende kışladı, geçti gönlün hevesi,
N’eyleyeyim sohbeti, dizimde yâr olmazsa!

Zindan ile meydanın kalmadı daha farkı,

Bugün tekrar gittim o son istasyona
Mahzun gözlerle baktı tren.
Anladım, yine getirmemişti
Sevdiğimi meçhule götüren.
Tek tek gösterdim solgun resmini
Herkes uzak, ürkek ve yabancı,

Özlüyorum,
Yağmur bulutlarını.
O bırakırken gözyaşlarını,
Ben de için için ağlıyorum.

Özlüyorum,