Gün ve gün kaybettim zaten olanı
Ne varsa sende vardır, bende ne var
Boşuna harcadım olan zamanı
Her ne varsa orda var, burda ne var.
Belki herşeyi sende hatırladım
Rüzgar gibi geçtin burdan
Duman tüterken başından
Seslendim ama duymadın
Tozunu gördüm ardından.
içimde bir şehir kaybolur
ve lanet olası bir yalnızlığa düşerim
ucubeler davul çalar ensemde
nahoş sefaletler içinden geçerim
tüm kapılar kitlenir yüzüme
gördüğüm ne varsa boşluk,boşluk içinde
kafamın içi kazınıyor
kazma darbeleri indikçe afallıyorum
ya bu kainat olmasaydı
bu şiir yazılmayacaktı.
Biz çocukken çok mutluyduk çok
Cok güzel bir köyümüz
Çok güzel bir okulumuz vardı
Çok özeldi öğretmenimiz
Hiç ayrılmayız sandığımız
Arkadaşlarımız vardı.
Neydi geçen
Ardında izini bırakarak
Yukarda ışık yerde gölge
Anla ve git peşine.
Yok vardı inan bana
O anlamadı, ben anlatamadım
Ne farkeder bu saatten sonra
Bir daha göremiyeceğim nasılsa
Söylenmenin ne anlamı var
Görse bile tanımayacaksa.
Neydi o hayata rest çektiğimiz yıllar
Zıpkın tay gibi ele avuca sığmazdık
Yetişemezdi bize göteki bulutlar
Bir yerde duramaz dere tepe koşardık.
Şuradaki dere nasıl coşkun akardı
Bazen büyük bir dehşete kapılıyorum
Sanki ölüm ağzı açık beklermiş gibi
sonra silkinerek kendime geliyorum
Karanlık hollerde sürüklermiş gibi.
Türlü renklerin dans ettiği yüreğime
İnsanla dolup taşan bir şehirde
Zaman hayelleri yıkıp geçiyor
Çiçek kokusu yok gökte ve yerde
Mevsimler burada farkedilmiyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!