Benim hikâyem biraz karışık
Biraz da dramatik olsa da,
Olgunlaştırıyor geçen yıllar insanı
Acıya, hüzne alışıyorsun…
İnançlı ve duygusal insanlarız…………………………..……………......Mustafa
Sıramız gelince bizler de gideceğiz.
Gidenin ardından öyle ağıt yakılmaz.
Güzel anılar anlatılır
Ne olur sus ağlama
Gidenin ardından bunca ağıt neden?
Sanki ağustos sıcağında
Zemheri ayazında kalmışız
Buz tutmuş parmak uçlarımız
Aşırı heyecandan
Tir tir titrerken
Biz üşüyoruz…
Yüreğim gibi bulutlar da kabardı yine
Sağanak yağmur sokakları ıslatırken
Gözlerimden akan yaşlar da yağmura inat
Yastığımı ıslatır.
Sen gecenin bir vaktinde
Aklıma düşersin zamanlı zamansız
Seni özleyip, sana özlem şiirleri yazarken
Efkâr basar sol yanımı
Sabahları başka severdim seni
Şimdi sensizlik,
Boşlukta yankılanan sessizlik gibi
Akşamları da bir başka severdim bilirsin
Ben biraz deli biraz da serseriyim
Ben daha çok insanım…
Kendi halinde yapayalnızım,
Tek başınayım hayat denen çıkmaz yolda
Kendi kalabalığımda
kalabalığın tam ortasındayım.
Sen beni, ben seni…
Hiç bir zaman, evet hiçbir zaman
Birbirimizi anlamadık!
Ne kadar da aciz kaldık son günlerde
Hani cebimizde kelimeler biriktirmiştik
Söyleyecektik sevgi dolu sözler.
Biliyor musun senden ne zaman vazgeçtim?
“İyi günde kötü günde” demiştik,
Kötü günümde yalnız bıraktığında,
Hastalıkta sağlıkta diyerek ant içmiştik,
Hastalığımla baş başa bıraktığında vazgeçtim…
Yürek dediğin,
Adını duyunca, bir başka atmalı
Bilip bilmediğin duaları ezbere okutmalı
Bir kuş misali
Kanat çırpmalı özgürce gökyüzüne…
İkimize ait bir dünyamız vardı
Neden bırakıp gittiğini, hala anlamış değilim
Yolunda gitmeyen neydi?
Ama…
Ama sen!
Sen gitmeyi kafana koymuşsun bir kere…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!